|
| |
| |
| |
Sao Paulo
Van missiepost tot millioenenstad
*
In het Juni-nummer van Neerlandia, jaargang 1952, is een uitvoerig artikel verschenen over Sao Paulo, de hoofdstad van de staat Sao Paulo in Zuid-Brazilië.
Op 25 Januari van het vorige jaar heeft Sao Paulo haar vierhonderdjarig bestaan herdacht. Met grote luister is deze herdenking feestelijk met sportfeesten, parades, feestmarsen, vuurwerk en een nationale- en internationale tentoonstelling in het Iterapuera park gevierd.
SAO PAULO IN VOGELVLUCHT
Foto Boer
Aan deze handels- en fabrieksstad, waar zeer vele Nederlanders zich hebben gevestigd, met wie wij uitstekende betrekkingen onderhouden, willen wij nogmaals onze aandacht schenken, daar wij thans over een reeks artikelen, over foto's en een schat van gegevens beschikken, aan de hand waarvan het ondervolgende artikel werd samengesteld.
| |
Een stukje geschiedenis
Vier eeuwen geleden, op 25 Januari 1554, kwam padre José de Anchieta met enige andere broeders-Jezuïeten naar het dorpje Piratininga, waar zij in een uiterst armoedig en eng, van leem, hout en stro opgetrokken gebouwtje (14 bij 10 passen) de eerste mis opdroegen op de dag der bekering van St Paulus ( Sao Paulo), aan wie zij hun huisje ook wijdden. Zij bleven daar als missionarissen en moesten dat huisje gebruiken voor school, keuken, zieken- en eetzaal.
Dat was het begin van Sao Paulo.
Gedurende de volgende eeuwen beleefde het maar een langzame ontwikkeling, hoewel de ligging een gun stilte groei zeker niet in de weg stond. Het oude Piratininga lag in heuvelterrein tot 800 m hoogte en 80 km landinwaarts aan een goed bevaarbare en visrijke rivier bij een punt waar verscheidene natuurlijke wegen elkaar ontmoetten, Het achterland bestond uit woudvrij gebied.
| |
| |
| |
Enorme opbloei van koffie- en suikercultuur
Langs die natuurlijke wegen drongen de kolonisten langzaam het achterland binnen. De verbindingen tussen de verspreide vestigingen moesten over Sao Paulo lopen, de plaats waar voedingsmiddelen en andere voor de kolonisten onmisbare goederen werden opgeslagen.
Eerst tegen het einde van de 19de eeuw, toen in het binnenland de suiker- en koffiecultuur tot ongekende bloei kwamen, steeds meer land in gebruik werd genomen door de duizenden uit alle delen van de wereld naar Sao Paulo emigrerende vreemdelingen, werd deze stad het middelpunt waar de rijke oogsten uit de reusachtige gebieden werden opgestapeld en via de havens de wereldmarkt bereikten.
| |
Ook hier onbegrensde mogelijkheden
In Sao Paulo vertelt men elkaar nog altijd het kleurige verhaal van de Napolitaan Francesco Matarazzo, die in enkele jaren tijds van een arme jonge Italiaan kon stijgen tot de hoogten van een multimillionnair en grootste ondernemer van geheel Zuid-Amerika, met Sao Paulo als hoofdkwartier. Het werkte met 30.000 arbeiders en 3.500 technici, met 65 fabrieken, een eigen transportvloot, vrachtwagens, bussen, raffinaderijen en electrische stations. Hij was de man die alles maakte tot insectenpoeder, spijkers en pindakaas toe.
Deze in 1939 overleden Matarazzo wordt terecht beschouwd als de grondlegger van Sao Paulo's welvaart, waar meer dan 2.200.000 mensen een bestaan vinden,
| |
De haven Santos
De haven van Sao Paulo is Santos, in Nederland vooral bekend als de belangrijkste koffiehaven ter wereld. Duizenden schepen meren hier jaarlijks. De twee steden zijn verbonden door de Via Anchieta (genoemd naar de missionaris padre de Anchieta), een zeer moderne verkeersweg, waarover gemiddeld per maand meer dan 160,000 vo'ertuigen rijden, dat is 5400 per dag. Santos vroeger gevreesd om zijn gele koorts en malaria, is thans een gezonde, aan prachtige, witte stranden gelegen stad.
| |
Verbindingen over land
Er zijn goede verbindingen over land tussen Sao Paulo, Rio de Janeiro en Campinas, welke worden onderhouden door de allernieuwste autobussen, welke om het uur vertrekken en passagiers en goederen tot diep in de binnenlanden brengen.
Een spoorweg loopt van Sao Paulo naar de grens van de staten Sao Paulo en Paraná en verder naar de Nederlandse zuivelkolonies Paraná, Carambei en naar Posta Grossa, de tweede stad van Paraná (zie ook ons artikel over Paraná in het vorige Neerlandia-nummer).
| |
De stad Sao Paulo
Sao Paulo mist alles van het stadsschoon van Rio de Janeiro. Er zijn geen prachtige vergezichten, geen onvergetelijke baai, geen groene heuvels en witte stranden. De naaste omgeving van de stad is zelfs troosteloos en onvruchtbaar. Enkele kleine plaatsjes in de omtrek, eertijds ook missieposten, lijden een kwijnend bestaan. De stad zelf biedt ook weinig aantrekkelijks. Fabrieksschoorstenen en wolkenkrabbers, waaronder de Banco de Estade met 36 verdiepingen kenmerken de nieuwe stad, zoals de foto duidelijk aantoont. De wijken der fabrieksarbeiders en de wijken waar de van buiten binnengedrongen caboclos (de mensen uit de binnenlanden) samenrotten in hutjes en krotten, zijn een aanfluiting voor deze moderne stad, waar men zich, wandelende op de Placa de Republica, in een of andere Zuid-Europese stad waant met even goede hotels, theaters en restaurants.
De Paulista zijn er op uit om de aantrekkelijkheden van hun stad te verhogen om zo de toeristen te trekken.
Vlak bij de grens van Argentinië en Brazilië zijn vanuit Sao Paolo per vliegtuig de Iguacu-watervallen te bereiken. Niet minder dan twintig vallen razen van ongeveer 200 m hoogte over een breedte van wel 6 km naar beneden.
| |
Onze landgenoten in Sao Paulo
Een onzer vrienden bood ons een relaas aan over zijn reis per vliegtuig van Rio de Janeiro naar Sao Paulo om daar o.a. de eerste bijeenkomst mede te maken van de bloeiende Sociedade Holandesa, in de nieuwe clubzaal van de zeer moderne Ibero-Zuidamerikaanse Club, Casa de Cervantes. De nieuwe voorzitter, de heer J.J. van de Panne, die kort geleden de heer A. Loewenstein (thans ere-voorzitter) , aan wie men in Sao Paulo zo veel te danken heeft, opvolgde, presideerde de tafel.
Van l.n.r. A. Loewenstein, ere-voorzitter, Ir P.J.G. Pennings, Dir. Philips, A.J.J.A. Franken, Dir. Werkspoor, T. Elink Schuurman, Ambassadeur en J.L. Voûte, Cons. Gen, der Nederlanden.
In zijn gloedvolle bijdrage beschrijft hij de anderhalf uur durende luchtreis en de aankomst in de prille morgen op het vliegveld Congonhas van Sao Paulo, de stad met Amerikaanse snit, waarin de Nederlanders een belangrijke rol spelen, in een voortreffelijke onderlinge samenwerking de Nederlandse naam hooghouden. Onze landgenoten werden en worden in Brazilië zeer gewaardeerd en zij zijn in dat land zeer gezien om hun ijver, vasthoudendheid, hun technische bekwaamheid en ordelijkheid.
Overal in Sao Paulo laten zij hun gezicht zien, hetgeen ook niet meer dan hoffelijk is tegenover Brazilië, dat door zoveel historische banden met Nederland is verbonden.
Van het vliegveld ging het per taxi door de buitenwijken Aeroporto, Moema, Indianopolis en Jardin Pau- | |
| |
lista, naar het centrum van de stad, waar in de morgen in de Rua Barâo Itapetininga, een der drukste winkelstraten van de stad, nog de stilte en leegte van de ochtend hangen.
's Avonds, voor de feestelijke maaltijd in de club, maakte onze verslaggever nog een autotocht door de buitenwijken, waar men geen hinder heeft van verblindende neonlichten, auto's en autobussen met gillende claxons en de verstikkende atmosfeer van de straten in het centrum.
De buitenwijken liggen als een frisse oase rondom de van geluiden daverende en kreunende werkstad.
| |
In de club
In de club waren die avond vele Nederlanders met wie een gezellig borreltje werd gedronken, waarna een groot gezelschap de feestmaaltijd verdiende belangstelling schonk.
Na de maaltijd streed een dames- en herenploeg in een hersengymnastiek-wedstrijd om de eer en om zeer aardige prijzen in een geheel gevuld alleraardigst en smaakvol geschilderd zaaltje.
Van tien uur tot middernacht werd gedanst.
Hoe onze landgenoten daar meeleven met lief en leed in het vaderland is o.a. gebleken na de watersnood in Zeeland, voor de slachtoffers waarvan zij een bedrag van een millioen cruzeiros naar Nederland overmaakten.
Mevrouw Emily Pennings organiseert jaarlijks een kinderoperette en cabaretvoorstellingen. Het St Nicolaasfeest en niet te vergeten het Koninginnefeest zijn hoogtepunten in deze vereniging.
Na het diner genoten de aanwezigen van het onvergetelijke uitzicht over de stad met haar duizenden lichten van bioscooptheaters, restaurants, hotels en neonlantarens. onder een tegen dat licht inktzwart lijkende nachthemel.
| |
Een voorbeeldige clubgeest
Het deed goed die vele landgenoten te zien, afkomstig uit alle delen van Nederland; het is hoopvol, opbeurend en moedgevend te zien hoe deze Nederlanders uit alle lagen van ons volk, van verschillend geloof, zonder enge groepsbelangen, zo hartelijk en eensgezind met elkaar omgaan en dat er geen sprake is van dat kleine geharrewar noch van elkaar bestrijdende groepen en groepjes, die de menselijke samenleving zo vaak ontsieren.
Hier in Sao Paulo tonen de nakomelingen van ‘het volk achter de dijken en, beneden de zeespiegel’ een sterke en loffelijke eenheid.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd