Maracaibo
(Venezuela)
Het lijkt goed, van tijd tot tijd ons even bezig te houden met de gebieden waar landgenoten, dikwijls in eenzaamheid en verlatenheid, jaren van hun leven doorbrengen en het beste geven wat Nederlandse talentvolle mannen te geven hebben.
In het Weekblad ‘Economische Voorlichting’ van 3 December 1954 troffen we een bijdrage aan, gewijd aan Maracaibo, handelscentrum van Westelijk Venezuela, waaraan het volgende wordt ontleend.
Als handels- en distributiecentrum bestrijkt Maracaibo de vijf westelijke staten van Venezuela, bevolkt met 1,6 millioen inwoners of 32% van de gehele Venezolaanse bevolking.
Door de aanwezigheid van de vele oliebronnen en ook door de flinke ontwikkeling op landbouwgebied heerst in deze 5 staten in het algemeen grote welvaart.
Maracaibo, dat zelf 240.000 zielen telt, is de toegangspoort, niet alleen voor Venezuela, maar gedeeltelijk voor het aangrenzende Columbia.
Verschillende internationale luchtlijnen doen Maracaibo aan; door de binnenlandse luchtvaart is Maracaibo verbonden met Caracas en andere landinwaarts gelegen steden en oliegebieden.
Dank zij de nauwe verbondenheid van de olie- industrie met de Zuidelijke staten van de Verenigde Staten is in en rondom Maracaibo, meer dan elders in Venezuela, duidelijk de Noordamerikaanse invloed merkbaar. Deze invloed komt tot uiting o.a. in de weelde van ‘air-conditioning’, van ijskasten, van grote levensmiddelenmagazijnen met zelfbediening en ook in de invoer van vele goederen van Amerikaanse afkomst. In Maracaibo wordt zelfs dagelijks Amerikaans brood (uit Miami-Florida) per vliegtuig aangevoerd.
In de haven, welke niet voldoet aan de eisen van de huidige tijd, worden voorzieningen getroffen om deze bevaarbaar te maken voor schepen met een diepgang boven de 13 voet. Daartoe wordt over een lengte van 20 mijl een kanaal gegraven door de bij de ingang van het meer van Maracaibo liggende ondiepten. Dit werk, dat $ 48 millioen kost, met jaarlijkse onderhoudkosten van $ 2 millioen zal in September 1955 gereed komen.
De petroleumkampen liggen vooral langs de oostelijke oever van het meer van Maracaibo in de staat Zulia, waarvan Maracaibo de hoofdstad is. Het landbouw- en veeteeltgebied ligt meer naar het Zuiden en ook rond om het meer.
Voornamelijk suiker, katoen, bananen en rijst worden er verbouwd. Koffie is een belangrijk uitvoerproduct. De koffie groeit in de bergstaten Tachira, Merida en Trujillo, gelegen Zuidwaarts van Zulia, door goede wegverbindingen verbonden met Maracaibo, vanwaar per kustvaartuigen vele goederen worden verscheept naar Coro, de hoofdstad van de staat Falcon, waar 2 olie-raffinaderijen in bedrijf zijn.
Auteursrechtelijk beschermd