Neerlandia. Jaargang 56

[p. 7]

Emigratie

Meer bemoeienis met onze geëmigreerden
VII.

Wat moet worden georganiseerd? (Vervolg).

Wilt U zo vriendelijk zijn, lezer, nog even het Maartnummer van ‘Neerlandia’ op te slaan? In dit Maartnummer is de behandeling met het oog op de plaatsruimte afgebroken. Daar werden reeds de volgende punten behandeld:

1.	Lezingen
2.	Documentaire Filmvoorstellingen
3.	Tentoonstellingen
4.	Volkszangavonden
5.	Boekerijen
6.	Feestelijkheden, bijvoorbeeld tijdens een in te stellen ‘Nederlandse Week’.

In dit artikel willen wij nog enkele punten noemen, waarna de gevolgtrekkingen zullen worden gemaakt.

7.	Er moet een Nederlands tijdschrift (‘Neerlandia’?) worden uitgegeven, dat zoveel mogelijk stamgenoten in den vreemde bereikt. Er moet ook voor worden gezorgd, dat dit tijdschrift zo aantrekkelijk is, dat het inderdaad geregeld wordt gelezen.
8.	Van Nederland uit moeten schriftelijke leergangen in het leven worden geroepen in de Nederlandse taal voor die stamverwanten, die hun moedertaal willen opfrissen. Het is niet mogelijk om alles aan te halen, wat Rudolf van Reest in zijn boek ‘Van Kust tot Kust’ schrijft over het gebruik van de Nederlandse taal door onze stamverwanten in Amerika. Maar wanneer men dat leest, dan zal men onmiddellijk toegeven, dat opfrissen van de kennis van de Nederlandse taal hard nodig is. Verder kunnen cursussen worden gegeven in landbouw, tuinbouw, veeteelt enz., kortom, die cursussen, waaraan behoefte blijkt te bestaan. Zou ook een cursus in de Engelse taal niet in aanmerking komen? Misschien zou het zelfs mogelijk zijn om de lessen op te nemen in het onder 7 genoemde tijdschrift.
9.	Op Nederlandse nationale feestdagen moet de mogelijkheid worden geopend om gelukwens-registers te tekenen. Daaraan kunnen ‘Oranje-stertochten’ worden verbonden.
10.	Er moet een geregelde briefwisseling tot stand worden gebracht tussen de Nederlanders en hun stamverwanten in den vreemde enerzijds en het moederland anderzijds. Wellicht ten overvloede wordt hierbij opgemerkt, dat natuurlijk voorkomen moet worden, dat de brieven uit Nederland ‘bedelbrieven’ zouden zijn of worden. De bedoeling is, dat het echt hartelijke brieven, ‘familie-brieven’, zijn, die de Nederlanders in den vreemde op de hoogte houden van alles, wat in ons land gebeurt. In dit verband mag de aandacht worden gevestigd op het Christelijk Nationaal Weekblad ‘De Spiegel’, dat prachtiq werk doet bij het tot stand brengen van schriftelijke contacten tussen Nederlanders en buitenlanders, hoewel volledigheidshalve moet worden gezegd, dat het daar niet speciaal gaat om de stamverwanten in het buitenland. Toch is dit een schitterend initiatief. Het spreekt wel vanzelf, dat al deze punten niet tegelijk en op stel en sprong kunnen worden verwezenlijkt. Dit moet groeien. Bovendien, niet wij moeten organiseren; dat moeten de stamgenoten zélf doen. Zij moeten bepalen, wat georganiseerd zal worden. Zie hetgeen daarover werd geschreven in het Februari-nummer, blz. 7, eerste kolom ‘De houding der betrokken landen’.

Er zou begonnen kunnen worden met één punt, laten wij zeggen de ‘Lezingen’, doch dan verder de organisatie aan de stamverwanten overlaten.

Wij zullen echter wel meehelpen aan de opbouw en de uitbouw der organisatie.

De wisselwerking

Dit alles betreft het werk voor de Nederlanders en hun stamverwanten in het buitenland. Doch ook in Nederland kan hierdoor een goede wisselwerking ontstaan. Want wil het werkelijk goed worden, dan zal Nederland moeten meeleven.

Dat kan heel gemakkelijk. Ten eerste is daar het onder punt 7 genoemde tijdschrift. De Nederlanders moeten worden opgewekt een of meer abonnementen op dit tijdschrift te nemen. De extra abonnementen, die door de Nederlanders worden betaald, zijn dan bestemd voor diegenen in het buitenland, die door omstandigheden geen inschrijving kunnen betalen.

Daarnaast zullen in Nederland ook lezingen met filmvoorstellingen moeten worden gehouden over het werk in het buitenland.

Hierdoor zal het meeleven van de bevolking sterk kunnen worden aangewakkerd.

Het behoeft nauwelijks te worden opgemerkt, dat al de genoemde werkzaamheden niet zullen kunnen worden verricht door de in het vorige nummer genoemde contact-persoon. Deze zal zeer nauw moeten samenwerken met officiële personen en diensten in het buitenland (ambassades, consulaten enz.). Verder zal hij zoveel mogelijk hulp moeten verlenen, maar toch ook zoveel mogelijk aan de stamgenoten moeten overlaten.

Werklust en enthousiasme

Het in praktijk brengen van het hierboven geschetste zal zeer veel moeite en zorg kosten. Dat ondervindt de schrijver van deze artikelenreeks al enkele jaren. Maar toch moet worden volgehouden. De moeite en zorg, die men zich getroost en ook moet getroosten, zullen zeker vruchten afwerpen, als maar begonnen wordt. Bovendien: met werklust en geestdrift kan zeer veel worden bereikt!

Het stamgevoel en het stambewustzijn van onze stamverwanten in den vreemde zal daardoor ten zeerste worden versterkt. Zij zullen zich door dit alles aan Nederland verbonden blijven gevoelen!

De Nederlandse culturele attaché's in de verschillende landen doen prachtig werk. Zij richten hun werkzaamheid echter meer op de buitenlanders en dan nog speciaal op de intellectuelen onder hen. En dat is nodig. Maar ook de gewone man mag zeker niet vergeten worden! En hoe kan er beter contact met de gewone man worden verkregen dan door middel van het in deze artikelen geschetste?

Voor de in Duitsland wonende Nederlanders wordt al het een en ander gedaan. Maar niet alleen voor hen, ook voor de stamgenoten in Canada, Zuid-Afrika, Australië enz. is dit werk absoluut noodzakelijk!