Vlaanderen
Dingaansdag herdacht te Antwerpen
Op 22 December richtte Bundeling voor de vijfde maal sedert de bevrijding de herdenking in van Dingaansdag. De Antwerpse afdelingen van het A.N.V. en verschillende Vlaamse kulturele verenigingen patroneerden deze plechtigheid.
Zang, filmen, deklamatie vormden een fijn-verzorgd geheel. Het hoogtepunt van de avond was de spreekbeurt van Z. Exc. Dr. Botha, ambassadeur van de Unie van Zuid-Afrika. Op boeiende wijze verhaalde hij de Vrijheidsstrijd van de Afrikaners en hun overwinning op de inboorlingenkoning Dingaan, in de slag bij de Bloedrivier.
De plechtigheid eindigde met de gezamenlijke uitvoering van ‘Die Stem van Suid-Afrika’ en het ‘Wilhelmus’.
Daarna had een intieme ontvangst plaats ter ere van Zijne Excellentie; een twintigtal personen, afgevaardigden van kultuurverenigingen en vrienden van Zuid-Afrika waren aanwezig.
De heer Peeters (Bundeling) wees er op, dat België wél een kultureel akkoord heeft met een of ander franstalig negerrepubliekje uit de Karibische Zee (Haïti!) maar niet met Zuid-Afrika, zo nauw verwant aan Vlaanderen.
(Het ontbreken van een dergelijk akkoord heeft misschien wel het voordeel, dat in de Unie minder aan historisch-valse kutuurpropaganda gedaan wordt en dat onzin als ‘race beige’, ‘peuple beige’, ‘culture beige’ niet zozeer verspreid is in Zuid-Afrika als in andere landen - P.D.).
Dr Botha antwoordde o.m.: ‘Nu bijna de gehele wereld zich tegen Zuid-Afrika keert, onder voorwendsel het niet eens te zijn met de gevolgde rassenpolitiek, doet net ons genoegen in Vlaanderen, te Antwerpen, mensen te vinden, die met ons meevoelen. Tegen alle verdachtmakingen in verklaren wij, dat de blanke bevolking van de Unie miljoenen besteedt aan het welzijn van de inboorlingen. Wij voeren een bepaalde politiek, wij handhaven de apartheid, niet omdat de naturellen een andere huidskleur hebben, niet omdat zij een andere taal spreken, maar omdat wij onszelf als blanke ras willen handhaven. Wij hebben een plicht te vervullen; de Westeuropese en Christelijke kultuur, ons Dietse wezen, te bewaren, dus te verdedigen in Zuid-Afrika. Begrijp, dat in de Unie de toekomst ligt van de Dietse kultuur; daar alleen nog is uitbreiding mogelijk. Komt en helpt ons, onze zware taak tot een goed einde te brengen.’
PAUL DUPONT.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd