Frans Vlaanderen
De School van Paron
Paren is een dorp, 3 km. van Sens gelegen, 120 km. ten Zuid-Oosten van Parijs aan de linkeroever van de Yonne. In dit plaatsje is een Nederlands-Franse school met de Bijbel gesticht voor de kinderen van de in Frankrijk geïmmigreerde Nederlandse boeren. Deze school is genoemd naar een der meest beroemde zonen die deze streek, het oude Champagne, aan de maatschappij en aan de reformatie heeft gegeven: Théodore de Bèze. Zijn geboortehuis staat nog altijd in Vézelay. Het kasteel, waarin deze school is gevestigd, is door de Nederlandse ouders voor enige millioenen franken gekocht.
Leider van deze school is Dr J.W. Marmelstein, die vele jaren leraar is geweest aan de eerste Christelijke H.B.S. te Amsterdam. De kinderen van de Nederlandse boeren zijn bijna allen in Frankrijk geboren, althans opgevoed. Hun ouders spreken Nederlands onder elkaar, meestal erg dialectisch getint. De Friezen onder hen hebben het Fries nog als voertaal behouden. De kinderen echter hebben op school en door de omgang met het Franse personeel en het onderwijs, dat ze op de Franse school hebben gehad, nooit iets anders dan Frans gehoord en waren daardoor dan ook genoodzaakt Frans te spreken. Onder elkaar speelt bij hen de moedertaal geen rol meer.
De opzet van de school van Paron is de kinderen de Nederlandse taal weer bij te brengen en hun zo veel mogelijk een Nederlandse opvoeding te geven.
Het onderwijs in de Nederlandse taal brengt ontzaglijke moeilijkheden met zich mee, omdat de uitspraak van het Frans zo geheel afwijkt van het Nederlands en vele klanken in het Nederlands niet door het Frans zijn te benaderen. Het schrijven gaat veel beter, omdat veel kinderen thans Nederlandse boeken lezen. En de ouders, die er op gesteld zijn dat hun kinderen het Nederlands nooit verleren, zorgen er wel voor, dat ze voortdurend in contact blijven met de taal van het moederland.
Het is voor Dr Marmelstein geen gemakkelijke taak, die hij op zich heeft genomen, maar het is een taak die hem zeker heel veel voldoening zal geven: de kinderen iets bij te brengen van ons mooie Nederlands en de band te verstevigen tussen hen en het land, waar hun ouders zijn geboren. Wij wensen Dr Marmelstein van harte veel geduld toe bij het grootse werk en een steeds vernieuwde dosis humor om deze taak te volbrengen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd