Neerlandia. Jaargang 54

Stichting Landverhuizing Nederland
II

Verenigde Staten van Amerika

De emigratie naar de Verenigde Staten van Amerika geschiedt volgens de op grond van de Amerikaanse wet vastgestelde regels. Het jaarlijkse quotum voor Nederland bedraagt 3153 personen.

Voor het welzijn van iedere emigrant moet een persoon, gevestigd in de V.S. zich garant verklaren gedurende de tijd, die hij in de V.S. verblijft tot hij Amerikaans burger is geworden.

De aanvragen worden geheel behandeld door het Amerikaanse consulaat te Rotterdam. Er waren einde 1948 17000 personen ingeschreven.

Brazilië

Het is gebleken dat emigratie naar Brazilië voor Nederlanders vrijwel uitsluitend ligt op het terrein van de groepsvorming.

Voorts bestaat er een zekere behoefte aan meer gespecialiseerde arbeidskrachten, doch de moeilijkheden voor deze personen zijn in verband met de totaal verschillende verhoudingen in dit land zeer groot.

De Emigratie-stichting van de Katholieke Nederlandse Boeren- en Tuindersbond zond in 1946 een commissie naar Brazilië om voor haar leden bepaalde objecten na te gaan. Men achtte een langoed in de staat Sao Paulo, waar op een terrein van 5000 ha een 200-tal gezinnen een plaats zou kunnen vinden, het meest geschikt.

De eerste families zijn vertrokken. Verwacht mag worden dat de overigen zich in 1949 op het landgoed zullen hebben gevestigd.

Argentinië

Eerst sedert begin 1948 is dit land op de voorgrond gekomen als toekomstig immigratieland voor Nederlanders.

Tegen het eind van 1948 werd een 10-tal gezinnen ondergebracht.

De Unie van Zuid-Afrika

Reeds spoedig na de oorlog gaf Generaal Smuts te kennen, dat Nederlandse emigranten welkom zouden zijn. In de practijk is echter gebleken dat de mogelijkheden zich in het algemeen beperkten tot bepaalde vakarbeiders. De half- en minder geschoolden kwamen niet in aanmerking in verband met het naturellenvraagstuk.

Overeengekomen werd, dat slechts die aanvragen in behandeling zouden worden genomen, waarvoor door de Stichting Landverhuizing Nederland een ‘Verklaring van geen bezwaar’ was afgegeven op grond van de rapporten van de Gewestelijke arbeidsbureaux. De

[p. 9]

toelating is afhankelijk van het bezit van een werkgeversverklaring, alsmede van een verklaring dat de huisvesting is geregeld.

In 1946 werd besloten een emigratie-attaché aan de Nederlandse Legatie te Pretoria te verbinden. Deze had tevens tot taak de mogelijkheden te onderzoeken, alsmede de beste wijze waarop plaatsing in Zuid-Afrika kon worden geregeld.

In Kaapstad, Port Elizabeth, Durban, Bloemfontein, Kroonstad, Johannesburg, Pretoria, Kimberley werden comité's gevormd van Nederlanders en oud-Nederlanders, die zich voor dit werk interesseerden en bereid waren om medewerking te verleenen om de plaatsing te regelen. Een garantie-fonds ter grootte van £ 5000 werd bijeengebracht ter dekking van de geldelijke risico's. Hierdoor kan de eis tot het bezitten van een werkgeversverklaring vervallen.

De Zuid-Afrikaanse regering heeft bericht, dat zij in beginsel bereid is om het fonds in werking te doen treden. Zij heeft in Nederland een Keuzecommissie gevestigd, die de aanvragen beoordeelt en het advies opzendt zendt naar de Zuid-Afrikaanse Keurraad te Pretoria, die de beslissing neemt.

In de Unie liggen vele kansen voor geschoolde arbeiders, vooral in de bouwnijverheid en in verschillende industrieën.

(Wordt vervolgd.)