Neerlandia. Jaargang 37

Suriname

Surinaamsche Brief.

Uw briefschrijver heeft niet het genoegen een gramofoontoestel te bezitten. Daarvoor wordt hij rijkelijk schadeloos gesteld door zijn overburen, die een dergelijk instrument, uitmuntend door een geweldige klankrijkdom veelvuldig aanzitten. De eerlijkheid gebiedt echter te verzekeren, dat het een bijzonder goed toestel is, waarop ten hoogste aan te merken valt, dat het geluid bij sommige gelegenheden al te ongebreideld onze kamer binnen dringt.

Een gramofoon is anders voor ons hier in de tropen, althans hier in de West, een begeerenswaardig bezit, begeerenswaardiger nog dan een ontvangtoestel voor de radio.

Er zijn in de laatste tijd heel wat radiotoestellen hier in Suriname in gebruik genomen. Maar eigenlijk voldoen zij niet erg. Wij ontvangen bij voorkeur op de ultra korte golf en de stations, die op deze golflengte uitzenden zijn uiteraard beperkt. Bovendien moet het toestel, gezien de groote afstand, zeer gevoelig zijn en door de vele luchtstoringen en het wegzakken is de ontvangst meestal geen volmaakt genot. Maar de grootste moeilijkheid is het belangrijk tijdsverschil. Al zou Hilversum een krachtigen zender hebben, die hier goed doorkwam, dan zou nog met het oog op het tijdsverschil de Surinaamsche luistervink niet veel aan de uitzending hebben. Een uitzending van het Concertgebouw op Donderdagmiddag van 4-6 komt niet tot haar recht. En als men je om 8 uur al ‘wel te rusten’ toevoegt, dan is dat op de duur niet je ware.

Europa is hier wel op te vangen: Parijs, Londen, Rome, zelfs Moscou komen over, maar de beste resultaten heeft men, als men op Amerika instelt. Dan kan men vrij zeker op krachtige ontvangst rekenen.

Maar, 't is niet om iets slechts van Amerika te zeggen, toch geloof ik, dat men een heel bijzondere gezindheid en smaak moet bezitten, om door de Amerikaansche uitzending gesticht te worden. Afgezien van het gejachte, het dreunende tempo, is ook de keuze der uitgezonden muziek niet in overeenstemming met onze smaak.

Is dus radio hier lang niet dat, wat radio in Nederland beteekent, des te meer heeft voor ons de gramofoon waarde. Het toestel voor ‘muziek in blikjes’ is voor ons een toovenaar, die ons kan verplaatsen in een wereld, die ver achter ons ligt, onbereikbaar. U weet niet, hoe een koraal van Bach, hoe een Bolero van Ravel in goede weergave op iemand inwerken, die jarenlang gespeend is van muziek. Want, wat er hier aan concerten gegeven wordt, is toch altijd maar dilettantisme. Het is of de muziek voor je doet ontbloeien een tuil van bloemen van nooitgewaande vormvolmaking en geur.

Een ding zou ik echter nog eens graag op de gramofoon willen hooren. Dat is een echt Hollandsch klokkenspel. Ik weet niet of er platen bestaan met een carillonopname. Ik heb ze tenminste nog niet gehoord. Als zij er niet zijn, zou het dan niet een mooie taak van het hoofdbestuur zijn, om bijv. het ‘Wilhelmus’ gespeeld op de zingende torens vast te leggen op de plaat, en ook hier te lande te doen weerklinken?