Neerlandia. Jaargang 37

[p. 48]

Een christelick liet
Ter eeren van sijn Princelijcke Excellentie, den Doorluchtigen, ende Hoogh-Gebooren Vorst
Wilhelmvs
Prince van orangien, &.c.
Waer van d'eerste Capitael Letteren van elck veers sijner F.G. Name met brenghen. Na de wijse van: Chartres.

WILHELMUS van Nassouwe
Ben ick van Duytschen Bloedt,
Den Vaderland ghetrouwe
Blijf ick tot inden doet.
Een Prince van Orangien
Ben ick vry onverveert,
Den Coninck van Hispangien
Heb ick altijt gheeert.

IN Godes vrees te leven
Heb ick altijt betracht,
Daerom ben ick verdreven,
Om Land, om Luyd ghebracht:
Maer Godt sal my regeren
Als een goet Instrument,
Dat ick sal wederkeeren
In mijnen Regiment.

LIJDT u, mijn Ondersaten,
Die oprecht zijt van aert,
Godt sal u niet verlaten
Al zijt ghy nu beswaert:
Die vroom begheert te leven,
Bidt Godt nacht ende dach,
Dat Hy my cracht wil gheven
Dat ick u helpen mach.

LIJF en goed al te samen
Heb ick u niet verschoont,
Mijn Broeders, hooch van Namen,
Hebbent u oock vertoont:
Graef Adolff is ghebleven
In Vrieslandt in den slach:
Sijn siel int eewich leven
Verwacht den jonghsten dach.

EDEL en Hochgheboren
Van Keyserlicken stam:
Een Vorst des Rijcks vercoren,
Als een vroom Christen-man,
Voor Godes Woort ghepreesen
Heb ick vrij onversaecht,
Als een helt sonder vreesen
Mijn edel bloet gewaecht.

MIJN schilt ende betrouwen
Zijt ghy, O Godt, mijn Heer!
Op U soo wil ick bouwen,
Verlaet my nimmermeer:.
Dat ick doch vroom mag blijven
U dienaer t'aller stond,
Die tyranny verdrijven,.
Die my mijn hert doorwondt.

VAN al die my beswaren,
End mijn vervolghers zijn,
Mijn Godt! wilt doch bewaren
Den trouwen dienaer dijn:
Dat sy my niet verrasschen
In haeren boosen moet,
Haer handen niet en wasschen
In mijn onschuldich bloet.

ALS David moeste vluchten
Voor Saul den tyran:
Soo heb ick moeten suchten
Met menich edelman:
Maer Godt heeft hem verheven,
Verlost uit alder noot,
Een Conincknjck ghegheven
In Israel, seer groot.

NA tsuer sal ick ontfanghen
Van Godt, mijn Heer, dat soet,
Daer na so doet verlanghen
Mijn vorstelick ghemoet,
Dat is, dat ick mach sterven
Met eeren, in het velt,
Een eewich njck verwerven
Als een ghetrouwe helt.

NIET doet my meer erbarmen
In mijnen wederspoet,
Dan dat men siet verarmen
Des Conincks landen goet,
Dat u de Spaengiaerts crencken,
O edel Neerlandt soet,
Als ick daeraen ghedencke,
Mijn edel hert dat bloet.

ALS een Prins opgheseten
Met mijnes heyres cracht,
Van den tyran vermeten
Heb ick den slach verwacht,
Die, by Maestricht begraven,
Bevreesde mijn ghewelt;
Mijn ruyters sach men draven
Seer moedich door dat velt.

SOO het den wil des Heeren
Op die tijt had gheweest,
Had ick gheern willen keeren
Van u dit swaer tempeest;
Maer de Heer van hier boven
Die alle dinck regeert,
Die men altijt moet loven,
En heeftet niet begeert.

SEER christlick was ghedreven
Mijn princelick ghemoet,
Stantvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet;
Den Heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat Hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen oircont.

OORLOF mijn arme schapen,
Die zijt in grooten noot,
U Herder sal niet slapen,
Al zijt ghy nu verstroit:
Tot Godt wilt u begheven,
Sijn heylsaem woort neemt aen,
Als vrome Christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.

VOOR Godt wil ick belijden
End sijner grooter macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den Coninck heb veracht:
Dan dat ick Godt den Heere,
Der hoochster Majesteyt,
Heb moeten obedieeren,
In der gherechticheyt.