Neerlandia. Jaargang 33

De gezant van de Zuidafrikaansche Unie.

De benoeming van den heer Dan. J. de Villiers tot buitengewoon gezant en gevolmachtigd minister der Zuidafrikaansche Unie hier te lande is met vreugde vernomen. Tegen het einde dezer maand of begin October, zal het nieuwe gezantschap zich in Den Haag vestigen. Exc. de Villiers was, gelijk men weet, totdusver Commissaris van koophandel voor het vasteland van Europa met hoofdkantoor te Milaan. Hij is in 1873 geboren in den Oranje Vrijstaat, naam, waaraan hij een zinnebeeldige beteekenis toekent voor de goede verstandhouding tusschen Nederland en Zuid-Afrika. Bijzonder jong heeft hij belang gesteld in openbare zaken. Van beroep advocaat en notaris werd hij omstreeks 1904 lid van den Stadsraad en burgemeester van Ficksburg, een ambt, dat de heer De Villiers verscheidene malen bekleed heeft. Omstreeks 1914 werd hij benoemd tot lid van den provincialen Raad in Oranje Vrijstaat, en drie jaren later tot lid van het uitvoerend comité, dat met de Gedeputeerde Staten in Nederland te vergelijken is. Hij bleef die waardigheden vervullen tot zijn benoeming in Europa in Maart 1928.

Een reeks van jaren heeft de heer De Villiers, als voorzitter van de Vereeniging van Gemeenten in Zuid-Afrika en als lid van het Hoofdbestuur der gemeentelijke vereenigingen voor de vier provincies, zich met gemeentezaken bezig gehouden. Hij is verder lid van het hoofdbestuur der Nationale partij en vereenigt dus alle eigenschappen in zich, om het

Z. Exc. Dan. J. de Villiers.

openbaar leven der Unie in zijn meest uitgebreide vertakkingen te vertegenwoordigen. Diep doordrongen is Z. Exc. de Villiers (naar wij vernemen van een Afrikaner die hem goed kent) van de wenschelijkheid van een hartelijke en voorspoedige samenwerking met Nederland, waartoe het oogenblik, bij den tegenwoordigen sterken maatschappelijken voor-

[p. 140]

uitgang van Zuid-Afrika bij uitstek gunstig is. Hij stelt groot belang in den landbouw; bezit verscheidene plaatsen en verwacht veel van de krachtige en doeltreffende maatregelen, waarmede de tegenwoordige regeering de vele moeilijkheden, welke het landbouwbedrijf ondervindt, tracht te overwinnen.

De heer De Villiers is, wat de taal betreft, overtuigd, dat een bijzonder groot deel van het Afrikaansche volk geneigd is, zooveel mogelijk uit het Nederlandsch te putten. In het bijzonder wenscht het opkomende, het studeerende geslacht, meer en meer, het Afrikaansch zuiver te houden en tegen Britsche invloeden te beschermen. Men beseft, dat terwille van zelfbehoud het Afrikaansch, steeds bereid moet zijn, waar zulks noodig is, woorden en uitdrukkingen aan het Nederlandsch te ontleenen. De belangstelling die men voor dit streven in Nederland betoont, is zeer welkom.

Het is geen wonder, dat een gezant, die met zulke gevoelens ons nadert, bij het Nederlandsche volk van harte welkom zal zijn en op levendige instemming en medewerking kan rekenen bij de vervulling van zijn belangrijke taak.