Het voetspoor der Vaderen
Ceilon.
Weet men, dat Ceilon in de zeventiende en begin achttiende eeuw een belangrijker handel had dan Java, niettegenstaande Batavia de hoofdzetel was van het Nederlandsche bestuur over de Koloniën tusschen Kaap de Goede Hoop en Japan? Dr. E.C. Godée Molsbergen, landsarchivaris te Batavia, deelt dit mede in een verslag, dat hij eenigen tijd na zijn aankomst te Colombo heeft doen verschijnen. Andere belangrijke geschiedkundige bijzonderheden heeft dr. Molsbergen voorts vermeld in een voordracht over de Nederlandsche koloniale geschiedenis, die hij te Colombo heeft gehouden. Hij noemde daarin zijn hoorders ‘lidmaten van het Nederlandsche koloniale gebied, ook al behooren zij staatkundig tot het Britsche Rijk.’ Op Ceilon begint men, zegt het Journal, te begrijpen, dat de tegenwoordige ontwikkeling van het eiland niet kan worden begrepen zonder nauwkeurige kennis van het Nederlandsche tijdperk. Het is een groot geluk, dat de Nederlandsche archieven thans geordend worden.
Het Ceylon University College Magazine brengt twee Engelsche vertalingen van Nederlandsche gedichten en bespreekt W.J.B. Pienaars ‘English Influences in Dutch Literature’ (Engelsche invloeden op de Nederlandsche letterkunde).
Bij het portret van een groot Nederlandsch onderwijsman van Nederlandsche afstamming op Ceilon, wijlen den heer Robert H. Leembruggen, schrijft het Journal der ‘Dutch Burgher Union of Ceylon’ een hartelijk artikel. Heel de welbestede, vruchtbare loopbaan van dezen man draagt, zegt de schrijver, de kenteekenen van zijn afkomst. Op jeugdigen leeftijd stond hij, met slechts geringe schoolkennis, geheel alleen. Dapper vatte hij den strijd aan en hij overwon. Van hulponderwijzer bracht hij het weldra tot hoofd der openbare school te Matara, welke instelling hij en zijn echtgenoote - als hoofdmeesteres - tot grooten bloei brachten. Velen hunner leerlingen zijn tot aanzien gekomen. De verdiensten van Leembruggen werden opgemerkt en erkend; in 1892 werd hij inspecteur van Onderwijs, welk ambt hij met groote bekwaamheid tot 1904 - zijn terugtreden uit het openbaar leven - bekleedde.
Robert Leembruggen schreef en sprak gemakkelijk en van hem kon getuigd worden, dat er geen ledig oogenblik in zijn leven is geweest.