Miangas Nederlandsch.
Wij kunnen het opschrift, dat wij bij al onze vroegere mededeelingen gebruikten, behouden: Miangas is en blijft Nederlandsch. Nederlands rechten waren onbetwistbaar. Dat de Nederlandsche regeering desondanks toch op 23 Januari 1925 het vergelijk van Washington teekende, waarbij de beslechting van dit geschil aan het Haagsche Hof werd opgedragen, wordt alleen eenigszins verklaarbaar, wanneer men weet, dat een soortgelijk meeningsverschil, dat zich indertijd ten opzichte van den Soeloearchipel - tusschen Borneo en de Philippijnen - heeft voorgedaan, in dien zin werd opgelost, dat Spanje daar rechten had, die aan de Ver. Staten waren overgegaan.
Intusschen was daarvan in het geval van Miangas geen sprake. Dit noordelijkste van de Sangi-eilanden tusschen Celebes en de Philippijnen, tevens noordelijkste punt van ons Oostindisch bezit, was reeds bij de ontbinding van de Oostindische Compagnie - lang voor de geboorte der Ver. Staten van Noord-Amerika - Nederlandsch gebied geworden. In Neerlandia van Juli 1925 en Mei 1927 kan men daarover alle bijzonderheden vinden. Het misverstand was een gevolg van de ruime grensomschrijving in art. 3 van het verdrag van Parijs van 10 Dec. 1898, waardoor Miangas of Las Palmas aangemerkt werd als deel van het Spaansche gebied, dat aan de Ver. Staten overging. Maar dit misverstand had tengevolge, dat er vlaggen werden neergehaald en dat de bemanning van een Amerikaansch oorlogsschip Nederlandsch gebied ‘in bezit nam’. Het Nederlandsche volk is er ijskoud bij gebleven. Misschien dacht het met een variant op het beroemde woord van den molenaar van Sanssouci: ‘wij hebben immers rechters in Den Haag!’ De Haagsche internationale scheidsrechtspraak heeft inderdaad bij dit vonnis van prof. Max Huber weer bewezen, hoe nuttig zij is.
.....Al heeft het twee en twintig jaar moeten duren, voor ons recht werd vastgesteld!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd