Beschaving Uitgepraat.
De Parijsche briefschrijver van het Utrechtsch Dagblad schreef onlangs over het smakelooze spotten met den dood in de Parijsche tingeltangels.
‘Ik behoef maar te herinneren aan het overbekende, in elk cabaret door de zaal meegebrulde ‘Ma femme est morte!’ Of aan dat andere, niet minder bekende: ‘Quand on est mort, on est bien foutu; on vous met dans une bière, et les asticots vous montent dessus.’ (Als je dood ben, ben je verkouden; ze leggen je in een kist, en de wormen kruipen op je).
Degeen, die de Franschen liefheeft juist om hun tact, hun fijngevoeligheid en maat houden met goeden smaak, staat natuurlijk perplex, wanneer hij dergelijke wanstaltigheden hoort uitblèren in ‘Chat Noir’, ‘Lapin Agile’ of elders.
Van waar die smakeloosheden? Is niet de steedsche beschaving uitgepraat? Heeft zij niet alle bronnen, de Natuur, het Gevoel leeggehaald? Alleen de dood blijft haar als onderwerp nog over en dan is het uit.
Maar dit is eigenlijk niet de Fransche, maar de Latijnsche beschaving! De oude, echt Fransche beschaving leeft nog en werkt nog zuiver en natuurlijk in Fransch-Vlaanderen, waar de afstammelingen wonen van de Franken, de oorspronkelijke bewoners van den grond, de stichters van het echte Frankrijk.
Moge dit nog altijd kerngezonde volksleven onbesmet bewaard blijven!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd