Neerlandia. Jaargang 29

Taalcommissie.

Wederom mocht de Taalcommissie een geldelijke bijdrage ontvangen als bewijs van erkentelijkheid. Dat zij dit op hoogen prijs stelt, spreekt vanzelf; aangename plicht is het der T.C. den geleerden schenker haar warmen dank voor dit tastbaar bewijs van waardeering te mogen brengen.

Mevr. Sch.-K. te 's-Gr. De T.C. zal zich rechtstreeks tot de door U aangewezen zondaars wenden; voor behandeling in Neerlandia zijn hunne zonden niet geschikt.

Toelaatbaar.

Reeds eenige weken geleden ontvingen wij een uitknipsel uit ‘Het Vaderland’ van 22 Nov. j.l. In dit uitknipsel staat een artikeltje over toelaatbaar, dat volgens den schrijver een Germanisme is en herinnert aan het Hoogduitsche zulässig. Wij willen niet ingaan op de onjuistheid van deze beide beweringen, doch wel opkomen tegen het ‘geliefhebber’ van vele ondeskundigen op een gebied, waarop men maar niet met een machtspreuk of groote woorden een oordeel velt. Voor de zooveelste maal vragen wij ons af, waarom men hier niet als op elk ander wetenschappelijk gebied inlichtingen inwint bij hen, die met kennis van zaken over hun vak kunnen oordeelen.

Toelaatbaar is evenzeer goed Nederlandsch als draagbaar, eetbaar en alle dergelijke bijv. n.w. en bijw. De dagbladen, die zeggen, dat zij de openbare meening voorlichten, aan welke bedoeling wij geenszins twijfelen, zouden wèl doen, indien zij hun licht niet zelf opstaken, althans niet bij stukjes als het hierboven bedoelde.

Nu wij hierover schrijven, hoe zeer ook tegen onzen zin, daar wij veel en veel liever de loftrompet steken, moeten ons een paar andere opmerkingen uit de pen. In een ander blad stond eenigen tijd geleden, dat voorwoord een afschuwelijk Germanisme is; welk gezaghebbend taalkundige heeft dat ooit ergens beweerd? Wie dit weet, melde het ons. O.i. zijn dan voordeur, voorhuis, voorzang, enz. niet minder afschuwelijke Germanismen!

Nederland ten voorbeeld.

De jonge Vereeniging Neerlandia te Londen, die haar eerste jaarfeest vierde in het Bangor Hotel, het Nederlandsche hotel in Torrington Square, en dit deed samenvallen met het Sint Nikolaasfeest, had daarbij het Nederlandsch karakter volkomen gehandhaafd, wat zich o.m. weerspiegelde in de spijslijst, welke geheel in de moedertaal was opgesteld, die geen ‘filet de sole’ kent maar reepjes van zeetongen en geen ‘chateau-briand’ maar

[p. 27]

biefstuk van ossenhaas, met allerhande groenten en Nederlandsche aardappelen, en die op vaderlandsche wijze het maal begint en eindigt met voor- en nagerechten, in plaats van met hors-d'oeuvre en dessert.

‘Juffrouw, ik wou een theemuts zien,

Toe help mij even, gauw.’ -

‘Die hebben wij sinds lang niet meer;

Het spijt mij zeer, mevrouw.’ -

‘En dáár dan?’ wijst mevrouw verbaasd,

‘Ik zie er nog wel tien!’ -

‘O, dat zijn tea-cosies, mevrouw;

Bedoelt U die misschien?!’

C.H. in de Haagsche Post.

Een raadsel!

In ‘De Ploeg’ van 11 Jan. j.l. komt het onderstaande bericht voor:

‘Door de Vlaamsche nationalisten werd een vereeniging gesticht, die voor doel heeft het kultureel leven te Antwerpen te bevorderen....

‘Dit jaar werd de eerste gezellige avond gehouden op 9 Jan. Het programma bevatte: volledige uitvoering van den Liedercyclus ‘Dichterliebe’.

Toen ik het las, wilden mijn oogen eerst niet gelooven, dat ze lazen, wat er staat. En toch staat het er; 16 Hoogduitsche liederen vulden het programma. Terwijl in ons lend hoe langer hoe meer liederen van bekende Nederlandsche en van niet weinig bekende Vlaamsche (ook Nederlandsche) toondichters op de zangavonden weerklinken, schitteren ze in Antwerpen op een feestavond van de Vlaamsche nationalisten door.... algeheele afwezigheid! Een raadsel!

Raak!

Een kerkelijk blaadje schrijft:

’Dr. Bronsveld, die eens een lezing van een professor in zijn ‘Stemmen’ had opgenomen, een rede, die wemelde van vreemde woorden, teekende in een onderschrift er dit bij aan: Naar wij vernemen zal van deze lezing eerstdaags een Hollandsche vertaling verschijnen.’