Neerlandia. Jaargang 28

Toerisme als toenaderingsmiddel.

Het zal wel niet gezegd worden dat onze Hollandsche stamgenooten, ook dezen zomer, de gunstige gelegenheid, door den nog steeds hoogen stand van den gulden geboden, ongebruikt hebben laten voorbijgaan. Met duizenden kwamen zij ditmaal weer over de grens langs Esschen, Eysden of Selzate, met spoor of auto, sommigen zelfs - padvinders meestal - te voet. Geen plekje in de Ardennen of het zat vol Hollanders, geen hotel te Brussel of aan de kust waar niet elken dag aan tafel, uit Hollandschen mond, Nederlandsch werd gehoord. En al dadelijk kwamen tot in het hartje van

[p. 150]

het Walenland, op de uithangborden van hotels en eethuizen, opschriften als: Kamers voor toeristen; hier spreekt men Hollandsch, enz. te voorschijn. wat meer dan eens kwaad bloed zette bij de journalisten van de anti-Nederlandsche en anti-Vlaamsche Brusselsche pers.

In Vlaanderen, de kust niet in acht genomen, was de toeloop van Hollandsche toeristen minder groot, al toefden zeer velen toch een dag of wat in Antwerpen, Brugge of Gent. Weinigen echter drongen verder door tot het buitengewoon schilderachtige heuvelland van Zuid-Vlaanderen, tot de mystieke schoonheid van de kleine Vlaamsche steden, tot het gezonde leven, in al zijn ongekunstelden eenvoud en zijn vaak kleurrijk-Breugheliaansche boertigheid, van het Vlaamsche broedervolk.

In het Walenland was het treffend hoe Vlamingen en Hollanders elkanders gezelschap opzochten; Vlaamsche Leeuw en Wilhelmus verbroederden er langs de Maas, de Amblève en de Semois en als van vanzelf kwam daar bij menigeen de vraag in den mond: Wanneer komt Holland, op groote schaal, in Vlaanderen met de Vlamingen verbroederen en de Vlaamsche schoonheid ontdekken? Wie pakt het aan?