Neerlandia. Jaargang 28

Het IXde Grootnederlandsche Studentencongres te Leuven.

Het is van algemeene bekendheid, dat elke geestelijke omwenteling of baanbrekende nieuwe gedachte als voorvechters de jonge mannen en vrouwen vindt, die door hun jeugdige geestdrift langzamerhand de verschillende lagen van het volk van hun idealen doordrenken.

Dat dit jonge deel van de natie onder de intellectueelen gezocht moet worden, behoeft geen betoog. Op de eerste plaats valt het oog op de studenten.

In Vlaanderen zijn er dan ook velen onder onze studenten-stamgenooten, die voor hunnen - voor ònze - overtuiging een moeilijk leven en een onzekere toekomst over hebben. Dezen - doorgaans extremisten genoemd (als het mogelijk is in 't goede té ver te gaan) - zijn het, die onder de voortreffelijke leiding van een professor Daels, Dr. Jacob, e.a., steeds trachten hun volk wakker te schudden door onverdroten op hun rechten te hameren. En dat dit niet zonder offers geschiedt, getuigen de talrijke vrijheidsstraffen die enkelen ondergaan hebben en de verguizingen waaronder de geheele stam in België gebukt gaat.

Wij, nuchtere Hollanders - waarvoor wij ons graag uitgeven - zien dit geestdriftig streven aan uit onzen veiligen schuilhoek en vinden meestal, dat de jongere propagandisten door hun eischen eer afbreuk aan de Vlaamsche zaak doen dan haar vooruit helpen. Men is hier vaak geneigd zich te scharen aan den kant van de gematigde Vlamingen. En toch is dat verkeerd. In België staan de Vlamingen niet tegenover een onpartijdige regeering. Deze is er altijd op bedacht om - zij het dan ook noodgedwongen - nog te beknibbelen op de eischen van de gematigdsten, in de hoop dezen in slaap te wiegen met ijdele beloften en een lokaas als de listige Nolfuniversiteit te Gent. Gelukkig dus, dat er nog Vlamingen zijn, die zich niet om den tuin laten leiden door deze vijanden van hun stam en die niet rusten, voordat hun volk een eervolle plaats inneemt temidden van de Europeesche volkeren.

[p. 27]

Welnu, deze Vlaamsche studenten richten het oog op de eerste plaats naar hun eigen Dietsche stamgenooten en verwachten redelijkerwijze van dien kant tenminste zedelijken steun.

Om de banden tusschen Noord en Zuid nauwer aan te halen, worden de jaarlijks terugkeerende Studentencongressen ingericht, die nog nooit nagelaten hebben bij de Hollanders en Zuid-Afrikaanders de warmste geestdrift voor de Dietsche zaak op te wekken.

Het vorige congres, dat in Gent meer dan duizend Grootnederlandsche studenten vereenigde onder de leiding van vooraanstaande mannen als bijv. de professoren Casimir en Daels, heeft dan ook in hooge mate bijgedragen tot het saamhoorigheidsgevoel en stambewustzijn van Holland, Vlaanderen en Zuid-Afrika.

Dit jaar zal het congres plaats hebben te Leuven 12, 13 en 14 April en bedriegen de voorteekenen ons niet, dan zal het aantal deelnemers weer grooter zijn dan voorheen.

Welnu, de Leuvensche inrichters hebben op 't A.N.V. hun hoop gevestigd. Niet dan met eenigen schroom zou ik willen zeggen. Bij de vooruitstrevende jongeren geldt het A.N.V. als een weinig té bedachtzaam, een bond van gezeten burgers, waarvoor een student altijd eenigszins huiverig is. Maar aangezien het A.N.V. toch ook de zorg voor de Dietsche belangen in haar vaandel schrijft, hoopt de Vlaamsch-Leuvensche studentenwereld bij haar congres in April op steun van dit machtigste Grootnederlandsche lichaam; vooral op geestelijken steun, en als het kon ook stoffelijken....

Laat het A.N.V. zich ook niet storen aan mogelijke moeilijkheden. België is een land van staatkundige hartstochten, waar geen gewicht gehecht behoeft te worden aan onvriendelijke uitlatingen van franskiljonsche kranten of van mijnheer Nothomb. Trouwens, leest men niet in deze pers, dat Walenland bij de dreigende vervlaamsching in Frankrijks armen gedreven wordt, en is het niet een feit, dat de Fransche regeering onlangs een krediet van drie millioen toegestaan heeft voor Fransche propaganda in het buitenland? Hoeveel zou hiervan in België terecht gekomen zijn?

Daarom, laten wij Noordnederlanders onze stambelangen dienen dáár, waar ze het sterkst gevoeld worden en laten wij vooral niet de hulp versmaden van hen, die voor den Dietschen stam maatschappelijke achteruitzetting en miskenning over hebben om hun volk de plaats te doen innemen, die het verdient.

Scheveningen, Jan. 1924.

J. LEKKERKERKER.