Een open brief.
B. Maes, een passivist, schrijft in Ons Vaderland, het Vlaamsche Frontblad, een open brief aan Roza de Guchtenaere, waaraan het volgende is ontleend:
Ik heb, van den eersten boozen oorlogsdag tot op het laatste bittere uur, gestaan recht tegenover u en uwe activistische geestverwanten, onwrikbaar en met open vizier: passief en loyaal. Ik toch, heb alles beproefd om u allen te doen beseffen dat uwe zienswijze een fatale dwaling was, uw optreden een zware verkeerdheid, uwe taktiek een jammerlijke fout.
Maar, heb ik uwe politiek naar mijn beste weten en uit al mijn krachten bevochten - uw persoon heb ik steeds geëerd en hooggesteld.
Want ik wist dat, trots alles, geen drijfveeren onbaatzuchtiger en reiner konden zijn dan de uwe, dat nooit edeler bedoelde inzichten menschen bewogen hadden.
Met ontroerde bewondering hebben ooggetuigen mij verteld van uwe onvergetelijk prachtige houding voor uwe... rechters?!
Tragisch schouwspel. Voor mijn oogen symbolisch grootsch - want ik zie Vlaanderen voor zijn beulen! Vlaanderen, ja tijdelijk nog weerloos, maar ook niet te dooden of te dwingen in zijn geest; evenmin als in den hare...., de zoo zwakke vrouw, daar voor die geweldig machtige mannen,
Zwak? Neen dat niet! Ziet! zij richt zich op en spreekt. En wij hooren de warmtrillende klanken van die koene fiere taal. Wij volgen de stoute vlucht van gedachten dier eerlijke, rechte, alle hinderpalen en bezwaren neerhalende, wegruimende, overbruggende en overwinnende overtuiging. Wij voelen den verteerenden gloed van die liefde voor land en volk, en.... Roza de Guchtenaere, alle waarachtige Vlamingen spreken u vrij.
Uw ideëele, heilige verknochtheid, uwe heldhaftige karaktervastheid en offervaardigheid, uw smettelooze eerlijkheid, hebben u een onvergankelijke eereplaats verworven in 't hart en in de gedachtenis van Vlaanderen's volk.
Vlaanderen groet U diep met grooten eerbied en innigste dankbaarheid! Vlaanderen vergeet U niet!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd