Neerlandia. Jaargang 23

Verbijsterend.

De N. Rott. Ct. van 19 April bevat het volgende telegram:

Brussel, 18 April. (Part.) De krijgsraad der prov. Brabant heeft heden verscheidene activisten veroordeeld, o.a. Rosalie de Guchtenaere, die een der leidsters is geweest der activistische beweging in Gent. Het rekwisitorium eischte 15 jaar dwangarbeid.

Mevr. de Guchtenaere, die zich zelf verdedigde, hield een warm en uitvoerig pleidooi voor haar zaak en die van het activisme. Zij aanvaardt de volle verantwoordelijkheid voor haar daden en verklaarde niet het minste gewicht te hechten aan het vonnis van den krijgsraad, wiens bevoegdheid zij ontkent. Daarom zal zij niet in beroep gaan.

Zij sprak breedvoerig over de Vlaamsche kwestie en zeide dat het Vlaamsche volk, evenzeer als het de maatregelen voor hygiëne van de Duitschers moest aanvaarden, het alles van hen moest aannemen wat gunstig voor zijn zaak kon zijn, ook al begunstigde men er hun politiek mede.

Onder het gehoor bevonden zich een tiental vrouwen, die luide applaudiseerden, waarop de zaal werd ontruimd. De raad veroordeelde, na te hebben beraadslaagd, mevr. de Guchtenaere tot 15 jaar dwangarbeid.

Jarenlang heb ik de eer gehad met Mejuffrouw de Guchtenaere deel uit te maken van het Hoofdbestuur van het Algemeen Nederlandsch Verbond, zij als vertegenwoordigster van Groep Vlaanderen. In dien tijd heb ik haar leeren kennen als een buitengewoon hoogstaande vrouw, met hart en ziel de Vlaamsche zaak toegedaan; van een bescheidenheid, eerlijkheid en toewijding, die den eerbied en de genegenheid afdwongen; een vrouw van ongewone karaktergaven. Hare beweegredenen, waarom zij gedurende de bezetting, gehandeld heeft voor wat haar het liefst was, haar Vlamingschap, mogen door

[p. 61]

krijgsrechters zijn gewraakt, ze zijn door haar nauwgezet geweten goed bevonden. Dat moet zij boeten met vijftien jaren dwangarbeid! Het recht heeft aldus zijn verbijsterenden loop genomen. Maar haar de hooge achting ontnemen van wie haar hebben gekend vóór den oorlog, dat heeft het gerecht niet gekund. Ik breng haar mijn hulde, niet voor hetgeen zij in den oorlog gedaan of gelaten heeft, dat kan ik niet in alles beoordeelen, maar omdat ik overtuigd ben dat ook zij deed wat zij deed, uit edele onbaatzuchtigheid, naar hoogste opvatting van plicht.

H.J. KIEWIET DE JONGE.