Een stem uit Vlaanderen.
Uit een brief van Prof. Paul Fredericq aan den Voorzitter:
‘Hier in België vond ik de menschen niet kalm en uitgerust als ik; zij hadden veel meer geleden. Zij zijn zenuwachtig. onredelijk, prikkelbaar in al hunne feestvreugde. Die nevrose slaat bij enkele heethoofden over tot grootheidswaan: Zeeuwsch-Vlaanderen, Nederlandsen Limburg, Groothertogdom Luxemburg, enz. Anderen gaan zelfs tot aan den linkeroever van den Rijn!!!
Dat alles is zonder ernst, zonder beteekenis, zonder wortels. Hecht er geen het minste belang aan. Onze schuld van dankbaarheid aan Nederland is overgroot en wij zullen nooit vergeten. De ezels, die het zouden doen, zouden “geprügelt” worden.
Reken op het hart en op het gezond verstand van ons volk. Ook op mij en mijne vrienden. Over mijn lijf zou men moeten treden om de grens van Zeeuwsch-Vlaanderen te overschrijden.’
Tot zoover de aanhaling, waarvan het schrift de innige onthutsing verraadt, die dezen hoogstaanden en invloedrijken vriend van ons volk heeft bevangen, toen hij bij zijn terugkeer uit de ballingschap merkte, welk een stemming er door de hitsende pers in zijn land was gewekt. Niemand meene, dat het overdreven is; Paul Fredericq zou niet de eenige zijn in België, die zich in het uiterste geval, metterdaad tegen aanranding van onze volks- en landseenheid zou verzetten!
Wie anders meenen, kennen hem niet.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd