Vlaanderen.
Het Vlaamsche Frontleven.
Men hoort er zoo bitter weinig van......
Dubbele verrassing en geneucht was het dus voor mij, Vlaming, het stuk van Gaston Smeesters te lezen in het September-nummer van Neerlandia. Hij spreekt er van ‘de hooge bloei der Vlaamsche dagbladen Ons Vaderland en De Belgische Standaard, die ik tot mijn groote spijt nog nooit zien mocht. Voor den weetgierigen lezer kan ik er gelukkig een reeksje bijvoegen, die veel invloed gehad hebben op de Vlaamsche gemoederen en die me beter bekend zijn dan die welke vriend Smeesters opnoemde. Dat zij hem mogelijk onbekend zijn is hem, gezien de krijgskundige, belemmerende maatregelen ganschelijk niet euvel te duiden. In Parijs verschijnt reeds geruimen tijd een echt Vlaamsch blad onder het hoofd Ons Vlaanderen, vóór den oorlog te Gent verschijnend. Het telt goede hoofdartikelen of liever opstellen en verzen van de IJzerjongens, geeft onder de streep zeer lezenswaardige voetverhalen en staat op het standpunt van Dr. Fr. v. Cauwelaert. Kieken zijn in dit blad heelemaal geen vreemdigheid en aan den bloedstroom wordt het veel gelezen en van hand tot hand overgeleverd, terwijl het vergeleken wordt met de bladen, die de Duitsche vliegtuigen naar beneden gooien ter bewerking en die ook over de zoo geliefde Vlaamsche beweging schrijven, echter zelden in gelijken geest. De zuivere geest wordt er dan uit gespeurd en iedereen denkt er het zijne van. De verschillende gedachten worden dan in kleinere loopgravenblaadjes besproken, waarvan hier eenige opschriften: St. Denys Westrem aan het front; De Leiekerels; Ursel boven al; De Klauwaarts, en meer andere. Zij komen wonderlijk tot stand.
Men stelle zich voor: een beschermende loopgravenhoek, wat achteraf 't front, die een kleine krandrukkerij telt en waar de strijder voor 't Vlaamsche
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd