Neerlandia. Jaargang 19

Jaarverslag uit Hamburg over 1914.

Als vertegenwoordiger van het Algem. Nederl. Verbond te Hamburg rust op mij de plicht, mijn medeleden een klein overzicht te geven van hetgeen er in het afgeloopen jaar om ons heen is geschied. Wat het werven van nieuwe leden betreft gaat dit hier te Hamburg en omstreken zeer slecht. De oorzaak is niet daarin te zoeken dat hier niet genoeg Nederlanders zijn, doch verschillende omstandigheden maken dat men zich niet voldoende aansluit. Bovendien treedt bij het werven van nieuwe leden bij onze landgenooten heel dikwijls de gedachte op den voorgrond ‘Wat heb ik voor dat geld?’ Als secretaris van de Nieuwe Nederlandsche Vereeniging heb ik dit ook zoo menigmaal hooren uiten en deze Vereeniging gaat het laatste jaar dan ook niet, zooals men dit zou wenschen.

Het doel: zich krachtig aan een te sluiten, om daardoor het algemeen belang te dienen, wordt dikwijls niet ingezien. Door het uitbreken van den oorlog was in het afgeloopen jaar de werving van nieuwe leden en het gemeenschappelijk vasthouden aan de Nederlandsche taal al zeer moeilijk. Vele Nederlanders gingen naar het vaderland terug om hunne militaire plichten te vervullen en zij, die hier bleven, gevoelden voor eene aansluiting weinig of niets.

Wij Nederlanders hebben in deze spannende tijden hier een heel moeilijk standpunt. Hoewel onze Regeering al het mogelijke doet, om werkelijk neutraal te blijven, beijveren zich eenige Nederlandsche couranten dit standpunt te breken. In hoofdzaak hebben hieraan schuld De Telegraaf en het weekblad Het Leven. Beide hebben voor ons Nederlanders hier heel wat onaangenaamheden teweeg gebracht. Bij het uitbreken van den oorlog was Duitschland vol lof over

[p. 54]

Holland en ieder wist te vertellen dat zoowel Regeering als pers samenwerkten om de neutraliteit te handhaven. Het duurde echter niet lang, dank zij de overstrooming der Belgen in ons land of bovenstaande couranten begonnen dit neutrale standpunt te veranderen in partijdigheid, begonnen zelfs op minder loffelijke wijze over Duitschland te schrijven. Dat dit ook hier niet onopgemerkt bleef blijkt uit bijgaand uitknipsel van het Hamburger Fremdenblatt van Dinsdag 22 Dec. 1914. ‘De sympathie tegenover ons neutraal Holland begon te minderen en ieder vroeg, waarom men in Nederland zoo tegen Duitschland was. Ieder begreep dat de gevluchte Belgen in Nederland niet te best over de Duitschers in het algemeen zouden spreken, doch had de pers niet hierboven verheven moeten staan?’ Wij als neutralen mogen in dezen oorlog geen partij kiezen, noch voor den een noch voor den ander. Wij zijn en blijven neutraal, dit voorbeeld geeft onze Regeering ons toch dagelijks en dit kan voor ons land niet anders dan gunstig werken, waarom moeten dan door dit courantengeschrijf de Nederlandsche handel en vooral wij persoonlijk hier, zoo er onder lijden. Ik wil niet onvermeld laten dat juist dit ware neutrale standpunt Neerlandia inneemt. Het is mij steeds op gevallen dat dit maandblad alles vermijdt om partijdig te worden en zoo moet het ook, dat is de wensch van onze Regeering.

Aangespoord door dit voorbeeld zal het mijn streven zijn het Algem. Nederl. Verbond te steunen en zijne zienswijzen te verbreiden, vooral onder die Nederlanders, die, bevreesd voor een vreemdeling uit eenen vijandigen staat aangezien te worden, zich voor hunne eigen taal gaan schamen. Ik wil de wensch hierbij voegen, dat het komende jaar, alles weer inhaalt wat tot nu toe verloren is gegaan en dat het Algem. Nederl. Verbond zijn invloed als neutrale Bond overal zal kunnen doen gelden.

F.D. RINCKER.

Vert. A.N.V.