Neerlandia. Jaargang 18

Is Mexico geschikt voor longlijders?

Die vraag heeft men mij meer dan eens gedaan om te weten of voor den een of anderen gewezen longzieke, die het in het minder gunstige klimaat van ons vaderland niet kon uithouden en in de nieuwe wereld vlugger wilde vooruitkomen, Mexico een goed land was om er zich te vestigen.

Het is natuurlijk onmogelijk, die vraag met een kort ‘Ja’ of ‘Neen’ te beantwoorden. Mexico is zulk een reusachtig land, grooter dan geheel West-Europa, en reken eens, wat voor verschillende klimaten men in zulk een enorm gebied kan ontmoeten. Laten we ook niet de fout begaan, Mexico tot de tropische landen te tellen; omdat het nu eens grootendeels in de tropische zone ligt. Het kan hier ver van tropisch zijn op de hoogvlakte; en daarom juist biedt deze laatste bepaalde voordeelen voor genezen longlijders.

Geheel buiten beschouwing te laten zijn de kustgebieden langs beide oceanen, gevreesd wegens hitte en malaria, die het weerstandsvermogen verzwakken en de ziekte weer een kans geven.

Tegen de Oost-helling van het oostelijke Scheidingsgebergte, op 1000 tot 1600 Meter boven den zeespiegel, en zoowel van de hoofdstad als van de kust gemakkelijk te bereiken, liggen verschillende plaatsjes van eenig belang, zooals Cordoba, Orizaba, Jalapa, enz., die mij wel geschikt toeleken; ik werd echter teleurgesteld bij een bezoek ter plaatse, waar men mij vertelde, dat de hevige Noordewinden en de daarmee gepaard gaande buitengewoon sterke regenvallen een ongunstigen invloed op het gestel hebben.

[p. 221]

Anders ziet het er dadelijk uit, als men van de kust na weinige uren sporens op de hoogvlakte komt, met hoogten van 1500 tot 2500 Meter, en de helft ongeveer der Republiek bedekkend; ruimte dus genoeg om er een geschikt plaatsje uit te zoeken. Met haar droog klimaat is eigenlijk de heele hoogvlakte voor vestiging aan te bevelen. Guadalajara, de tweede stad van het land, wordt een ‘openlucht-sanatorium’ genoemd, Aguascalientes, Saltillo, enz. (ook Oaxaca in het Zulden) zeer geroemd. Drooge lucht, weinig regen, eeuwige zonneschijn, koele nachten, dat alles is, in de steden zoowel als op het land, net wat iemand met zwakke longen noodig heeft.

Dit alles is dus prachtig voor herstelde longlijders. Hoe echter gaat het hen, als de ziekte weer eens optreedt, en men, al zij het tijdelijk, verpleging noodig heeft. Het is zeker een treurig lot, dat dan den zieke wacht! De hospitalen zijn slecht, de medici veelal niet te vertrouwen, ziekenzusters, hygiëne, verpleging, volgens onze begrippen slecht, en duur; i.e.w., als er niet de een of andere landgenoot of vreemdeling voor den patiënt kan zorgen, is hij aan zijn lot overgelaten.

De hoofdstad Mexico laat ik hier geheel buiten beschouwing. Zij is modern ingericht, met goede hospitalen onder leiding van buitenlanders en met buitenlandsche dokters; wel zeer duur, ziekte verslindt hier erg veel geld. Als groote stad en veel door stofstormen geplaagd, is zij voor menschen met zwakke longen natuurlijk minder geschikt; en haar hooge ligging, 2240 M. boven zee, in dunne lucht maken, dat longen (toch al zwak) en hart veel moeten presteeren. 1½ à 2 jaar kan men rekenen, dat men noodig heeft, aan het klimaat van de hoofdstad te wennen.

In de laatste jaren (toen het hier nog rustig was, maar dat komt wel weer eens terug) hebben er zich hier te lande eenige genezen longlijders uit Nederland gevestigd, wien het meestal naar wensch gaat. Dat klinkt dus bemoedigend voor anderen.

Kan men het er dus op wagen, naar hier te komen om er zich te vestigen?

Na hetgeen boven gezegd is, kan ik deze vraag slechts bevestigend beantwoorden voor die oud-patiënten, wier arts toestemming geeft voor de verplaatsing en die tegen een stootje, 'n flink stootje zelfs, kunnen; een vereischte zal moeten zijn, dat men geldelijk het eenigen tijd kan uitzingen, als men eens zick wordt. Raadt de dokter de emigratie naar Mexico af, omdat hem dat wegens de verschillende bovengenoemde redenen voor den oud-patiënt te gevaarlijk lijkt, wel, dan is het nog zoo erg niet: het Westen van geheel Noord-Amerika heeft ruimte genoeg voor zulke lui.

Nog dit: vertel nooit aan vreemden, dat ge longziek zijt geweest. En breng flink wat werklust mee, want er wordt hier hard gewerkt.

K. ANSOUL,

Vertegenw. van het A.N.V. te Mexico.