Fraakrijks werken in Vlaanderen.
De penvoerder van Groep België schrijft:
Nederlandsche officieele en niet-officieele menschen zijn bang om zich te branden aan koud water, wanneer 't er op aan komt om bewijs te geven van daadwerkelijke sympathie, laat staan steun te verleenen aan den Vlaamschen taalstrijd. Men mag zich niet mengen in de politieke aangelegenheden van een naburig land.
Frankrijk mengt zich iederen dag in dien taalstrijd tegen ons en tot bevordering van het Fransch, onder alle soorten van vormen: Steun aan Fransche en Franschgezinde scholen, Fransch-Belgische pers, bevordering van Fransch tooneel, kwistige uitdeeling van Fransche ordelinten aan bestrijders van de Vlaamsche Beweging, die noch tegen Frankrijk noch tegen de Walen gericht is; openbare betuigingen van sympathie voor Waalsch streven.
Een dier laatste uitingen was het voorstel 10-11-11 door Henri Galli in den Conseil Municipal de Paris gedaan, opdat ‘en témoignage de l'amitié profonde pour un peuple fière une rue de Paris portera désormais le nom de “rue des Wallons”. M.H. Galli a rappelé la réception faite aux conseillers parisiens à Liège et les fêtes de Jemmappes.’
Die Conseillers zijn ook hartelijk ontvangen geworden te Antwerpen en Gent. Aan beleefdheid denkt M. Galli niet eens. Een rue des Flamands zal er te Parijs wel nooit komen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd