Neerlandia. Jaargang 15

Nog eens de Nederlanders op Formosa.

Een belangstellend lezer schrijft ons:

‘Wanneer men verre reizen doet, dan kan men veel verhalen.’ Deze woorden van Tollens uit de reis van den heer Jurriaan, hadden als motto mogen gesteld zijn boven wat door den heer O.G. Heldring op gezag van den Engelschen heer Goodfellow is medegedeeld in het vorige nummer van Neerlandia (blz. 118, De Nederlanders op Formosa). Op dat eiland zou de heer Goodfellow een onafhankelijk bergvolk hebben ontdekt, waarbij van het jaar 1661 af de herinnering is bewaard gebleven aan het ‘gulle’ en ‘vriendschappelijk’ verkeer met onze voorouders. Maar dat brave, jegens ons zoo dankbare bergvolk wordt van alle aanraking met de buitenwereld afgesloten gehouden door een ‘om het bergachtige binnenland getrokken cordon van een geheel leger Japanners, dat alle toegangen bewaakt houdt.’ ‘De Japanners’ heet het verder, ‘voerden een strijd op leven en dood met het onafhankelijke bergvolk. Genade werd door geen van beide partijen gegeven of gevraagd.’ Men denkt hierbij aan het Hondengevecht van Staring:

Zulk vechten, Menschen! - Zij verslonden
Malkander letterlijk! Met iedren hap, ging oor
Of poot er àf - en glad als vet er dóór!
Ons scheiden kwam te laat! wij vonden
Het restjen: - op mijn eer,
De staarten, en niets meer.’

[p. 129]

Maar wat gelukt niet een Engelschman! ‘De heer Goodfellow slaagde erin door het cordon te breken en werd allervriendelijkst door het bergvolk ontvangen.’

- Vertel nu maar verder, heer Jurriaan! -

Goodfellow is dezelfde reiziger tegen wiens fantastische berichten reeds meermalen is gewaarschuwd, bijv. door onzen Nieuw-Guinea-reiziger, van Nouhuys, ten aanzien van het voorkomen van Pygmeeën op Nieuw-Guinea. (Zie Koloniaal Weekblad 9 en 16 Februari 1911, Nos. 6 en 7).