Neerlandia. Jaargang 13

De verschillende rassen en talen in de Vereenigde Staten van Amerika.

Hieronder wordt weergegeven eene beschouwing over de Vereenigde Staten, welke onlangs in het Engelsche tijdschrift ‘The Economist’ o.a. aan de hand van het werkje ‘The American as he is’, van Dr. Murray Butler, werd ten beste gegeven.

Ofschoon de ingewortelde - slechts gedeeltelijk bewuste! - rassentrots van den Engelschen schrijver duidelijk genoeg uit het stukje spreekt, bevat het toch ook voor Nederlanders genoeg belangwekkende opmerkingen. O.a. blijkt uit het stukje, dat, al moge in de Vereenigde Staten de Engelsche taal en de Angelsaksische aandrift (‘Anglo-Saxon impulse’), naar de meening van Engelsche idealisten op het Amerikaansche leven een Engelschen stempel drukken, de contingenten uit andere volken er toch óók een hoogst belangrijke plaats innemen.

Daardoor wordt twijfel geoorloofd of de algeheele verengelsching der Vereenigde Staten wel zoo geheel de toekomst voor zich heeft, als men tot dusver meende.

Hier volgt de bedoelde beschouwing:

Toen ik Engeland verliet, gaf mij iemand den vriendelijken raad, bijzondere oplettendheid te wijden aan rassenproblemen, voornamelijk in het Zuiden. Wat gebeurt er met het gekleurde ras, met den immigrant van Zuid- en Oost-Europa? Wij kunnen de oplossing van den Duitscher en den Skandinaviër in de Engelsche massa begrijpen; maar hoe is het met de Slaven, de Italianen, de Grieken en de Russische Joden? Veranderen deze ongelijksoortige elementen door omgeving en opvoeding in trouwe burgers van de Republiek en mededeelgenooten in een Angelsaksische broederschap? Wanneer het moeilijk is om een nadrukkelijk ‘neen’ op zulk een vraag te geven juist in dezen ongerijmden en overdreven vorm - dan is de reden, meen ik, saamgevat in een oordeel van Dr. Butler: ‘Ondanks sterke verschillen van klimaat zooals tusschen Denemarken en Griekenland, ondanks scheiding door afstand, grooter dan dien tusschen Engeland en Siberië, ondanks verscheidenheid van rassen-oorsprong grooter dan die van geheel Europa, zijn de negentig millioen Amerikanen in den grond een eenig en herkenbaar politiek type’.

De ‘krachtige eenheid van inzicht’ (in politieken zin) die volgens een zoo bevoegd waarnemer bestaat te midden van oneindige verscheidenheid in dezen uitgestrekten Statenbond is zeker, wanneer het waar is, een indrukwekkend en belangrijk feit; en blijkbaar (?) mag het voor bewezen gehouden worden¹⁾, behoudens zekere beperkingen en uitzonderingen.

De vereenende oorzaken zijn vele en verschillende, ofschoon de eerste en grootste is, wat Dr. Butler noemt ‘de Angelsaksische aandrift’, die met de Pelgrim-Vaders meekwam en de Onafhankelijkheidsverklaring bezielde.

Het is opmerkelijk, dat de Burgeroorlog in Amerika, evenals die in Engeland zelf, ontstond uit verschillen in sociale en economische gewoonten en gelooven, niet uit rassenstrijd¹⁾.

Het was een poging van de Engelschen in het Zuiden om zich af te scheiden van de Engelschen van het Noorden. Deze strijd is in alle opzichten voorbij, en gelukkig zijn er geen nieuwe redenen tot oneenigheid ontstaan.

Maar hoe is het met de steeds toenemende vreemde elementen? Ondanks de groote toevoeging van Ieren, Duitschers, Slaven, Italianen, Skandinaviërs en Joden aan de oorspronkelijke inwoners, is Dr. Butler overtuigd, dat ‘de Angelsaksische aandrift zich handhaaft’. Hij is er zeker van, dat de Engelsche taal de moedertaal van den immigrant overheerscht, ‘zoo niet in het eerste geslacht, dan toch zeker in het tweede; en het Engelsche gewoonterecht met zijn wettelijke wijzigingen en bijvoegingen neemt met een snelheid, die waarlijk verbazingwekkend is, de plaats in van de levens- en bedrijfsgewoonten van den immigrant’.

Over deze kwestie die er eene is van graad, loopen de meeningen uiteen evenals

1) Deze opmerking blijft natuurlijk geheel voor rekening van den schrijver.
Red.

1) Deze opmerking blijft natuurlijk geheel voor rekening van den schrijver.
Red.

[p. 188]

over de kwestie of het tweede geslacht beter is dan het eerste(!).

Binnenlandsche landverhuizing van Staat tot Staat - eerst van Oost en Zuid naar het Noordwesten, later in zekere mate terug naar het Zuiden, hetgeen zeer snel aan het toenemen is - is een andere belangrijke factor tot de vereeniging geweest.

Als voorbeelden van Staten,, die op deze wijze werden opgebouwd, mogen Californië, Texas, Kansas en Oklahoma aangehaald worden.

De westwaartsche beweging is en blijft een eigenaardig kenmerk van de Amerikaansche maatschappij. ‘Westwaarts baant zich de vloed van het geldmaken een weg’. De hoop op een spoedig verworven fortuin en een avontuurlijk leven in 't verschiet waren de aantrekkingskrachten en nu zendt midden-West be kwame staatslieden terug naar Washington, en bekwame bankiers en zakenmannen om ondernemingen te leiden in New-York en Boston. Maar alleen als leiders keeren de Westerschen terug naar het Oosten.

Het is niet te ontkennen, dat elk van de honderdduizenden vreemdelingen die ieder jaar in de Staten binnenkomen, vurig wenscht, Engelsch te leeren.

De Staats-Zeitung van New-York, het toonaangevende Duitsche nieuwsblad, is vol advertenties, aanbiedende om Engelsch degelijk te onderwijzen, in drie maanden.

Met uitzondering van een of twee zuidelijke steden is Engelsch overal de taal van maatschappij en handel¹⁾. Maar er zijn waarschijnlijk weinig steden over, waar de Angelsaksische aandrift gesteund wordt door overwegend Angelsaksisch bloed. In Boston is nu het grootste gedeelte Iersch-Katholiek en in deze en vele andere steden worden knoeierijen van het gemeentebestuur toegeschreven aan Iersche politieke vereenigingen¹⁾.

New-York is de grootste Joodsche stad van de wereld.

Sommigen roemen er op, dat de Amerikaansche school het eenige tot nu toe ontdekte middel is, dat den Jood bekeerde tot een nationalist en een patriot. Anderen zeggen, dat zulk een ingeprente vaderlandsliefde slechts oppervlakkig is en dat de arme Joden, overgeplant naar Amerika, gewoonlijk hunne oude deugden, kuischheid, geloof en trouw verliezen, en nieuwe ondeugden krijgen.

Waarom klemmen zich de Joodsche immigranten aan New-York?

Waarschijnlijk omdat het de rijkste, de verkwistendste en de meest speculatieve stad is in de nieuwe wereld. Het is tevens de voornaamste haven en groote vernuftigheid wordt tentoongespreid bij het te laag aangeven van de waarde van ingevoerde goederen voor de invoerrechten. Maar zonder ons over te geven aan een bepaald inzicht waar de doktoren ter plaatse het alles behalve eens zijn, mogen wij ten minste het feit vermelden, dat verscheidene van de beste bankiershuizen en vele van de beschaafdste en meest voor het algemeen belang gevoelende burgers van New-York tot dezen stam behooren.

Geboortetrots is een machtig gevoel. Ik wil de veelbesproken kwestie van voorrang tusschen de Engelsche en de Hollandsche Pelgrims niet beslissen. Stemmata quid faciunt?²⁾ Maar, afgescheiden van den stamboom, bestaat de belangrijke vraag, welk ras van immigranten het beste past in de inrichting der Amerikaansche maatschappij en het best den geest van de Amerikaansche instellingen voedt? Na de Engelschen, Schotten en Canadeezen, - ik ben er niet zeker van, dat den Franschen Canadeezen óók de voorrang moet worden gegeven¹⁾ - volgen de Skandinaviërs en de Duitschers.

Steden als Chicago en Buffalo zijn grootendeels Duitsch.

De Zweden zijn talrijk in de meest noordelijke en Noord-Westelijke Staten. Zweedsche meisjes zijn zeer gezocht als dienstmeisjes en verdienen hooge loonen tot zij Amerikaansch worden. De Zweedsche nederzettingen zijn even oud als de Engelsche en de Hollandsche, ofschoon zij het niet zoolang uithielden als de Hollanders in den vroegeren strijd om de heerschappij. Noch de oorspronkelijke Hollanders, noch de oorspronkelijke Zweden handhaafden hunne talen, ofschoon hunne kerken stand hielden. Maar de Duitschers, die Willem Penn volgden - voor 't grootste deel van de Neder-Duitsche landstreken - een soort plat-Duitsch sprekende, zijn eene uitzondering op den algemeenen regel. De taal, ofschoon evenals die van de Boeren in Zuid-Afrika bedorven tot een minderwaardig dialect¹⁾, heeft nog de overhand in vele stadjes en dorpen van Pennsylvania, ofschoon de mannen uit elk geslacht, die het tot iets brengen, de oude spraak in den steek laten.

Er zijn talrijke Grieken, Slaven en Italiaansche kolonies in de uitgestrekte steden en fabrieksdistricten. De kinderen spreken gewoonlijk het Engelsch tamelijk goed en streven over het algemeen naar een betere bezigheid dan den handenarbeid die hunne ouders bevredigde. Zij zijn ook, hopen wij, minder verslaafd aan het persoonlijk gebruik van messen en revolvers. Is de tegenzin in handenarbeid van geboren Amerikanen een teeken van ontaarding? Hij schijnt in het Noorden zoowel als in het Zuiden voor te komen. Het zware werk, dat de negers in het Zuiden en de Chinees of Japanner (koelie) aan de Stille-Zuidzee-kust verrichten, wordt in de Oostelijke en Midden-Westelijke Staten grootendeels door Slaviërs en Italianen verricht. Intusschen brengt de sportbeweging naar het schijnt een kentering in deze dreigende ontaarding van de Angelsaksische aandrift.

1) Deze opmerking blijft natuurlijk geheel voor rekening van den schrijver.
Red.

1) Deze opmerking blijft natuurlijk geheel voor rekening van den schrijver.
Red.

2) D.w.z. Wat beteekenen stamboonen?
Red.

1) Deze opmerking blijft natuurlijk geheel voor rekening van den schrijver.
Red.

1)