Neerlandia. Jaargang 12

West-Indië

Het geschil met Venezuela.

Curaçao, 7 Juli 1908.

Verslag der vergaderingen, gehouden op 27 Juni j.l. en 1 dezer door het Bestuur der Groep Nederlandsche Antillen van het Alg. Ned. Verbond. Tot deze vergaderingen waren uitgenoodigd de leden van de Kamer van Koophandel en Nijverheid en het Bestuur van de Afdeeling Curaçao, der Ned. Vereeniging ‘Onze Vloot’.

De onder-voorzitter onzer Groep legt uiteen het doel der bijeenkomst. Hij deelt mede, dat door verschillende vijandige decreten van President Castro de handel en scheepvaart van Curaçao geheel en al is stopgezet en Curaçao een crisis doormaakt, zoo hevig als nooit te voren. Als deze wantoestand nog eenige maanden moet voortduren, zegt hij, zal de meergegoede handelstand zoowel als de armere bevolking tot het uiterste gebracht worden; redenen waarom de Groep Ned. Ant. van het Alg. Ned. Verbond zich geroepen meent op te treden, waar de Nederlandsche stam bedreigd wordt en hare zusterverenigingen Kamer van Koophandel en Nijverheid en ‘Onze Vloot’ als vertegenwoordigsters van een groot aantal der voornaamste burgers van Curaçao heeft samengeroepen, om onderling te bespreken wat er door deze drie vereenigingen te samen kan gedaan worden in net belang der Kolonie.

Na langdurige besprekingen kwam men tot het besluit, dat deze drie vereenigingen gezamenlijk een adres zouden richten tot Hare Majesteit met beleefd doch dringend verzoek het daarheen te willen leiden, dat Curaçao spoedig en afdoende geholpen worde.

Aan den H.E.G. heer Gouverneur der Kolonie werd het verzoek gericht het smeekschrift aan Hare Majesteit wel te willen ondersteunen. Zondag 5 Juli 1908 werd het den heer Gouverneur toegezonden.

C.S. GORSIRA J.P. Ezn., Secretaris.

Naschrift der Redactie.

Het adres, waarvan hier sprake is, heeft reeds in de couranten de ronde gedaan, en mag dus als bekend worden verondersteld. Het getuigt voor de kracht van onze Groep, dat zij het initiatief nam, met de beide andere vereenigingen, tot het stellen en verzenden van het adres. Moge het die goede uitwerking hebben, die de opstellers er zich van hebben gedacht - want waarlijk, zoo ooit, dan is hulp hier thans dringend noodig, wil onze in voorkomen en bevolking, in streven en toewijding meest Nederlandsche kolonie haar welvaart niet volkomen vernietigd zien.

Men leze slechts de lijst van grieven, in het adres vermeld. Zij zijn talrijk en ernstig, en zij treffen juist datgene, waaraan Curaçao zijn bloei heeft te danken gehad, den handel en de scheepvaart. En het zijn niet

Bestuur der Groep Suriname van het A.N.V. in de kleine leeszaal van het Groepskantoor.
Van links naar rechts: D. Fernandes Jr., Dr. H.J. v.d. Schroeff, Luit. J.C.H.P. Boertje, Fred. Oudschans Dentz, Secretaris, F.C. Curiel, Voorzitter, E.B.J. Luitink, Onder-Voorzitter, C. van Drimmelen, Penningmeester, J.M. da Costa, S. da Silva, 2e Secretaris.

[p. 158]

slechts de in het adres opgenomen grieven, die den bitteren wrok hebben doen ontstaan. Met wijze gematigdheid zijn door de opstellers alleen die gewelddaden en vijandige bepalingen van de republiek Venezuela ten opzichte van onze kolonie in het adres opgenomen, die in den laatsten tijd zijn voorgevallen, als 't ware de druppel, die den emmer deed overloopen. Doch reeds jaren lang hebben dergelijke gewelddaden plaats gevonden, zijn maatregelen, er op berekend, den Nederlandschen handel en scheepvaart op Curaçao zooveel mogelijk te fnuiken, genomen, en zuchten onze Benedenwindsche eilanden onder dien druk.

Men moet op Curaçao hebben vertoefd, en vooral, men moet den minderen man in zijn werk, in zijn dagelijksch leven hebben kunnen gadeslaan, in zijn kleine barkjes met hem op zee zijn geweest, men moet zijn zwoegen en werken om den kost te verdienen, hebben nagegaan, om een juisten indruk te verkrijgen van de angst en verslagenheid, die het volk drukken, voor dat zwaard van Damocles, dat hun voortdurend boven het hoofd hangt. Men moet een schoener, aan welken onverwacht en volkomen willekeurig het lossen in een Venezolaansche haven ontzegd was, onverrichter zake met al zijn passagiers en goederen hebben zien terugkeeren in de zoo juist verlaten haven van Curaçao en de schrik en woede van het volk hebben aanschouwd, men moet de berusting hebben bewonderd, waarmede de visschers, evenals de Russische boer met zijn ‘waarom ook niet?’, u vertellen, hoe de visscherij op de Roques-eilanden, vroeger zulk een ruime bron van bestaan, nu bijna geen voordeel meer oplevert, omdat Venezuela het visschen daar bijna onmogelijk maakt; men moet de nijpende armoede kennen, die onder de mindere bevolking van Curaçao heerscht, en de met hooghartigen trots verborgen gehouden verarming van meerdere vroeger gegoede families hebben aanschouwd - om werkelijk in te zien, van hoe overwegende beteekenis dit alles voor onze kolonie is, en ten volle te beamen de woorden van het adres, dat Curaçao thans een crisis doorleeft, zoo hevig als nooit te voren, een crisis, die van het toch reeds verzwakte organisme zijn laatste krachten vergt.

Moge die crisis door de krachtdadige hulp van het moederland spoedig voorbij zijn; want slechts van Nederland zelf kan op het oogenblik de redding komen, en slechts eene regeling, die ook voor de toekomst vaste waarborgen geeft, kan hier helpen en den vroeger zoo krachtigen tak van onzen Nederlandschen stam voor afsterven behoeden.