Neerlandia. Jaargang 12

[p. 96]

Vreemde woorden.

In No. 4 van Neerlandia (bl. 60) werd er weer eens op gewezen, dat de overdrijving van sommige puristen in zake de strijd tegen vreemde woorden schade kan toebrengen aan het Nederlands Verbond.

Dit is zeker juist en wat meer is: door die overdrijving werken die puristen hun eigen streven tegen.

Wat echter te denken van de mening, die Dr. D.C. Hesseling in De nieuwe Taalgids (volgens aanhaling in Neerlandia No. 4, bl. 70) verkondigt, dat in de spreektaal van de beschaafde mensen het kriterium te vinden zou zijn, waarnaar uitgemaakt kan worden of een woord al dan niet als een vreemd woord moet worden beschouwd.

Geen mens, zegt hij, gebruikt ooit in zijn spreektaal de woorden: coiffeur^*), pâtissier, tailleur, chocolatier, chemisier, marchand-tailor, bandagiste enz.

Neen; maar onze beschaafde Nederlanders en vooral de beschaafde Hagenaars van de hoogste klassen gebruiken wel degelik de woorden: chemise, but (spreek uit buut), races (spreek uit reesses), courses (spreek uit koerses), horreur, horrible, charmant, representatie, mérite, élite, deklineren, professional, chanteuse, jouisseren, exquis (spreek uit ekskies), unique (spreek uit unieke), ménagère, tea'en (spreek uit tiëen), antichambreren, vestibule enz. en het komt me voor, dat deze woorden uitstekend door meer Nederlandse te vervangen zijn en dus onze taal niet verrijken, maar doen verbasteren.

Dat het kriterium door Dr. D.C. Hesseling aangegeven het juiste behoorde te zijn geef ik grif toe; maar in Nederland zondigen in het misbruiken van vreemde woorden en in het verkiezen van al wat vreemd is, juist zij, die zich voor de beschaafdsten houden het allermeest.

MARC. EMANTS.

Den Haag, 21 April 1908.

De Red. verwijst nader naar het zeer zaakrijke artikel van Prof. Salverda de Grave in de 3e Afl. 2e j.g. van De Nieuwe Taalgids (blz. 113-125), naar aanleiding van De kleine Zuiveraar. Plaatsgebrek laat niet toe op dit artikel thans nader in te gaan.

*) Coiffeur hoort men in Den Haag dikwels genoeg.