Neerlandia. Jaargang 11

Allerlei en mededeelingen.

Vlaamsch liedeke voor onze Koningin.

Ter gelegenheid van het bezoek onzer Koningin aan Zeeland, deze maand, verscheen in de Ter Neuzensche Courant het volgend liedeke, gedicht door den heer Bogaerdt:

Gij komt tot vóór ons deurken,
En treedt toch niet eens in!
Wij hebben U zoolange
Verbeid, o Koningin!
U, onze lieve Zuster
Uit 't schoone Nederland,
Wij kennen U, wij minnen
U ook, in 't Vlaanderland!

Ginds, aan de grijze kimme
Verrijzen, slank en fier
De torens onzer steden,
Hun stemme zwelt tot hier...
Wat zou de beiaard spelen
Zoo Gij maar komen woudt,
Hij kent zoo'n mooie liedjes
Die Gij beluisteren zoudt!

Ons Volk, zoo goed als honig,
Met harten rein als goud,
Het denkt zooveel aan Neêrland
Waar Gij den scepter houdt.
Het offert U zijn liefde
Gelijk de broeder doet,
Die, verre van een zuster,
De stem onthoudt van 't bloed.

Ons Volk! 't droeg op de handen
U rond als in den stoet
Van Heil'gen, de Madonna
Omglansd met stralengloed.
Ons Volk! 't wierp al zijn bloemen
En loof uit 't eikenwoud,
Vóór Uwe voeten neder
Zoo Gij maar komen woudt!

Het eeuwig spel der golven
Zingt op ons kusten 't lied
Van Neêrland's roem en grootheid,
En wij vergeten 't niet!
Wij luisteren - en wij hopen...
O, dat de tijd eens koom
Dat we U begroeten mogen
Op onzen Scheldezoom!