Neerlandia. Jaargang 10

Zuid-Nederland.

J.I. De Beucker. †

Pas eene maand geleden, voerde de stad Antwerpen hoogstplechtig ten grave, een harer waardigste zonen den gewezen burgemeester, Jan Van Rijswijck.

En weder is onze Scheldestad, en gansch het Vlaamsche land, in zwaren rouw, door het afsterven van Vader De Beucker, zooals het volk en alwie den braven man kende, met diepen eerbied en liefde hem noemde.

Vader Jan Ignaas De Beucker werd geboren den 1 Februari 1827 in het nederig dorpje Viersel, gelegen in de Antwerpsche Kempen, stierf te Antwerpen den 21 October 1906 en werd den 27 begraven te Wommelijken bij Antwerpen.

De lijkdienst had plaats in de kerk van St. Willebrords te Antwerpen, en was wel een der plechtigste en aandoenlijkste, die wij Vlamingen ooit bijwoonden.

Hier was niets officieel, hier was het geen huldebetoon uit ambtsplicht opgelegd, noch door persoonlijk belang uitgelokt. Neen de duizenden deelnemers waren alleen gedreven door innige dankbaarheid en liefde, en slechts gevoelens van rouw uitten zich in de openbare hulde den onvergeetbaren Vlaming toegebracht.

Talrijke maatschappijen hadden afgevaardigden gezonden. Noemen wij slechts ter loops: de Nederduitsche Bond van Antwerpen, de Vlaamsche wacht, het David-fonds, met Tijd en Vlijt van Leuven, enz. De hoeken van het baarkleed werden gehouden door de heeren: De Cock-Legrelle, namens de Landbouw-Maatschappij; Van Kerckhoven-Donnez, namens den Nederduitschen Bond; Kanunnik Claeys, namens het hooger Bestuur van het David-fonds; Dr. Laporta, namens den Vlaamschen Katholieken Landsbond; Jaspers, namens de Kerkfabriek van St. Willebrords en Van der Kam, namens de Tuin- en Landbouwschool van Vilvoorde.

Verder bemerkten wij Senatoren, Volksvertegenwoordigers, Schepenen en Gemeenteraadsleden van Antwerpen, alsook leden van de Bestendige Deputatie der provincie. Daarbij talrijke vrienden van den overledene, uit alle politieke partijen, die uit loutere liefde en genegenheid eene laatste hulde brachten aan den wijzen man, die alhoewel vurig Kristen en Katholiek, zich met zijne breede gedachten en zuivere inzichten om



goed te doen, boven alle politiek durfde stellen, wanneer er algemeene belangen in het spel waren, of de rechten van het Vlaamsche volk miskend of bedreigd werden.

Rechtvaardigheid en vrijheid in alles en voor allen was steeds zijne kenspreuk, en nooit deed hij zijn hart zwijgen, ter wille van politieke of persoonlijke belangen, als het niet met deze twee grondbeginselen strookte.

De overledene was Eereleeraar en medestichter van de Vlaamsche Tuin- en Landbouwschool te Vilvoorde, Eerelid van verscheidene wetenschappelijke kringen van België en Nederland, Ridder der Leopoldsorde en der orde van Pius IX, en officier der orde van Oranje Nassau. Daarbij was hij gewezen Voorzitter van den Nederduitschen Bond en lid van bijna alle strijdende Vlaamsche maatschappijen. Deze reeks eeretitels getuigen genoegzaam, hoe hoog deze eenvoudige dorpsjongen door leerzucht en eigen studie in aanzien geklommen was, en een kind van eigen arbeid mocht genoemd worden.

Zonder kruiperij, noch gebedel, ging hij zijn rechten weg, voor niemand de waarheid sparende, waar het nuttig zijn kon. Met open vizier ging hij strijdende door de wereld, dank zijne buitengewone wilskracht en edel karakter.

Vond hij hierom wel eens afkeuring en werd hij er om benijd, niets kon hem ontmoedigen of tegenhouden op de baan van het goede.

Altijd eerbiedigde hij de wijsgeerige overtuiging van andersdenkenden, wanneer deze oprecht en eerlijk was; maar eischte ook eerbied voor de zijne.

[p. 276]

Vader De Beucker was waarlijk een man met edele inborst en stalen wil, en mag, dank zijn schranderen geest en reusachtige werkzaamheid, een der grootste figuren uit de keurbende van onze Vlaamsche strijders genoemd worden.

Roekeloos wagen ware het voor mij, in al hunne bijzonderheden de groote verdiensten van den voorbeeldigen man te doen uitkomen en op te sommen en zijne verhevene hart- en geestesgaven, die hij als mensch, Vlaming en Kristen bezat, aan te halen.

Deze zware taak zal door bekwamere en hoogere bevoegdheid aangevat worden.

Als volksredenaar had Vader De Beucker zeker hooge verdiensten. Nooit gemaakt, maar als van lieverlede uit het hart opgeweld, waren zijne redevoeringen krachtig en prachtig; maar altijd beheerscht, door eene groote gemoedelijkheid, die als eene wondere kracht op de aanhoorders werkte. De onverschilligsten wist hij hierdoor te ontroeren en te vervoeren. Het volk hing als aan zijne lippen, omdat deze nooit dan waarheid spraken. Omdat hij sprak in de taal, die het op moeders schoot geleerd had, in zijne eigene moedertaal. Steeds onverschrokken stond hij in de bres, waar er Vlaamsche, Katholieke en Democratische belangen te verdedigen waren. Gansch zijn leven was eene aanhoudende predikatie voor de heropbeuring en veredeling van onzen Vlaamschen stam.

Onmogelijk is het, in woorden uit te drukken, welken invloed hij alzoo uitoefende. Neen, men moet hem in zijne voordrachten en lessen gehoord en gezien hebben, om de wondere kracht van zijn woord te kunnen begrijpen.

Ook voerde hij reeds jaren lang den strijd voor de ver-Vlaamsching van ons onderwijs van laag tot hoog, en was de eerste die de noodwendigheid van eene Vlaamsche Hoogeschool deed uitkomen.

Als tuinbouwkundige had hij ook zeer hooge verdiensten; dit getuigen honderden belooningen, die hij in de prijskampen behaalde.

In 't jaar 1868 richtte hij het onderwijs in de Tuinbouwschool te Watergraafsmeer bij Amsterdam, waar hij gedurende 6 jaren leeraar was, en 27 jaren later werd hij eerst geroepen, om de Vlaamsche leergangen in de tuinbouwscholen van Vilvoorde te regelen.

Ook verbleef hij eenigen tijd in den Haag, om de Koninklijke tuinen aldaar op een beteren voet in te richten.

Als bewijs van zijne groote werkzaamheid, zij slechts gezegd, dat hij in Nederland alleen, niet minder dan 800 wetenschappelijke voordrachten heeft gehouden. Hiervoor werd hij later tot Officier in de orde van Oranje-Nassau benoemd. Geen wonder dan ook, dat hij in Holland zooveel vrienden en vereerders telde.

Moge het edel voorbeeld van Vader De Beucker door ons Vlaamsche volk gewaardeerd en door velen nagevolgd worden, en mogen deze ongekunstelde regelen iets bijdragen, om de zalige nagedachtenis van den grooten man, in België en Nederland, in eere en zegening te doen voortleven.

J. VAN KERCKHOVEN-DONNEZ.

Antwerpen, 4 November 1906.