Neerlandia. Jaargang 4

Bij het bericht van de nederlaag der Transvaalsche Boeren.

Nu rijst in 't Nederlandsch gemoed,

een walm van bitterheden:

Zij zijn geveld, in 't juk gekneld,

die voor hun vrijheid streden,

[p. 95]

 

De kloeke Boeren van Transvaal,

 

de eenvoudige grootsche helden!

 

Schand, schand op 't lage rooversvolk,

 

dat, laf, ze nedervelde!

 

Dat, om wat goud en raar gesteent,

 

in 't ver gewest te vinden,

 

Tot 't plengen van onschuldig bloed,

 

vermat zich te onderwinden.

 

 

 

Gij, die, gesleund door de overmacht,

 

veel hooger wordt geprezen,

 

Dan die verwaand victorie kraait,

 

gij zult nooit slaven wezen.

 

Zoodra des vijands leger trekt,

 

rijst ge op, gelijk het koren,

 

Dat voor den stormslag buigen moest,

 

doch, taaier dan te voren,

 

Zijn halmen recht, aan zon en dauw

 

nieuw vêerkracht weet te ontleenen!

 

Vat moed! staat op! steekt handen uit!

 

den helden past geen weenen.

 

 

 

Hilda Ram.

Antwerpen, 1-6-1900.