Neerlandia. Jaargang 4

Jan Moora.

Geboren te Doetinchem, 25 Dec. 1882, gesneuveld bij Elandslaagte, 21 Oct. 1899.

Met Cars Geert de Jonge Fz., bij wiens beeltenis wij in een vorig nummer een bijschrift mochten plaatsen, is op het veld van eer, dat voor de Engelsche wapenen een veld van onuitwischbare schande blijven zal, op het vreeselijk moordveld bij Elandslaagte, nog een jeugdige held gevallen, Jan Moora, geen volle zeventien jaar oud, eenig kind van den heer H. Moora, inspecteur van scholen in de Zuid-Afrikaansche Republiek.

Ook hij was een zoon van Oud-Nederland.

Te Doetinchem geboren op Kerstdag 1882, toen zijn vader nog aan de Groen-van-Prinsterer school aldaar werkzaam was, werd hij reeds een jaar na zijne geboorte moederloos. Zijn vader, die in November 1891 naar de Republiek vertrok,



liet hem bij zijne familie achter, doch deed hem, toen hij zich in Augustus 1896 opnieuw in den echt verbond met mej. Wiersma te Amsterdam, die hij in Z. Afrika had leeren kennen, mede naar Pretoria overkomen. Welk eene vreugde des wederziens voor vader en zoon



tot een teruggekeerd huiselijk leven. En de jeugdige knaap bechtte zich met groote kinderlijke genegenheid aan zijne tweede moeder, voor wie hij een gezellige steun was gedurende de veelvuldige en vaak langdurige inspectietochten van zijn vader.

Te Pretoria bezocht hij het Staatsgymnasium, waar hij onder de beste leerlingen gerekend werd. En terwijl hij hier

[p. 64]

te lande tenger van gestalte was, had het verblijf in de Republiek de gunstigste gevolgen voor zijne lichamelijke ontwikkeling.

Toen hij in zijn nieuwe vaderland kwam, vervulde de verontwaardiging over den snooden Jameson-inval nog aller gemoed. Was het wonder, dat de knaap, die een sterk gevoel had voor recht en onrecht, ontgloeide in afkeer van de laagheid en hebzucht, die alles beproefde om het rijke land te overweldigen? En die afkeer was geen opgewondenheid van een oogenblik. Het dreigend gevaar vond hem gereed om nu ten strijde te trekken. Zwaar werd zijn geduld op de proef gesteld, toen zijn vader weinige dagen voor den oorlog nog niet van eene inspectiereis terug was. Toch verkreeg hij nog vroeg genoeg de afgesmeekte vergunning om mede het jeugdige leven te wagen in den ongelijken kamp. Zoo vertrok hij dan 2 October 1899 naar de Natalsche grens onder commando van zijns vaders besten vriend De Jonge.

Evenals deze is hij door het moordwapen der beruchte Engelsche lanciers van het vijfde regiment op den aftocht geveld. Ons hart deelt in den stillen rouw des vaders, die zijn geliefd en veelbelovend kind beschreit, en het bidt hem vurig toe, dat hij de zaak des rechts moge zien zegevieren.

Dat geve de Almachtige, Die het onrecht soms gedoogt, doch het niet wil.

Dan zal het bloed van Jan Moora niet te vergeefs gevloeid hebben.

Amsterdam.

H.J. Emous.