Neerlandia. Jaargang 3

Aan de Friezen over de wereld. Lânslju!

Oeral wer 't jimme wêze meie; oeral wer it lot jimme hinnejage fier fen it moaie, lytse lântsje, wer jimme benne binne; wer mem jimme de ljeave, mankelyke Fryske sankjes tasong oer de nane; wer jimme boátte ha as bentsjes en letter mei wémoed fendinne gongen fier fen dat ljeave heitelán; ik rop jimme ta: bljou trou oan jimme tael en séden; bljou Friezen!

Mar nou is de kâns om wat mear fen jimme lân en syn tael te hearren greater as alear. Lykwol sil it yn earsten wêze matte yn it Hollâns, omdat der in greate boun oprjochte is:

Het Algemeen Nederlandsch Verbond,

dat syn leden oeral op ierde wer se weinje, de Nederlânders syket; de beam dy 't woáttel sjitte wol oeral wer Nederlânse hetten klopje; dy der groeie sil, want de groun is goed en kreftich, ta in foásse skadige beam. Slut jimme der nou bij oan, allegjerre! Toan dat jimme lyke goed Nederlânders binne as de Hollânders en Grinzers, de Seeuwen en de Geldersen! Ja, jimme ha mear te dwaen.

Onder de ynwenners fen us lân binne der gin, dy 't sa greatske op hjar eigen skiednisse, tael en séden, hjar lântsje en syn moaiens binne as jimme Friezen. Jimme rekkenje jimme ta de bêsten yn it lytse Néderlân en adel forplichtet ta edel tinken.

En wat is der edeler as oaren te helpen striiden foar de memmetael, oaren der yn Transvael, der yn Flaenderen, jir tsjin it Frâns, der tsjin it Ingels. Tink er om, wat foár jimme it Frys is, is foar hjarren it Néderlâns, yn al syn greatens yn fergelyk mei us lytse bytsje Frysk dat yet oer de ierde klinkt. Stypje jimme bruorren troch jimme oan te sluten! ‘Mar’ seit er mûlk wol ien, ‘it Frys sels wudt troch it Hollâns forgriemd, de ben forhollânskje en sille wij dat nou ek noch yn 'e hân wurkje?’

[p. 10]

Jimme dogge dat siker net troch jimme oan te sluten bij it

Algemeen Nederlandsch Verbond,

want dat slacht de eagen allinne om utens, allinne derhinne wer it Néderlánse ras, wer wij dochs ek ta hearre, yn 'e pine sit. Der wol it kreft, der wol it blierens bringe troch it sielen dat min bruorren het. En dan, as ienkear dij boun stiet as in beam mei hege krún. skadich oer al wat Néderlânder is, dan, wa wyt as wij dan net troch dij greate boun stype wudde om us eigen nommele, swietlûdige as oanbrûzjende, sprake te helpen.

Earst mat it iene barre en pas dernei it oare.

‘En sadwaende forkomt it Frys? - Ei né, lit jimme nea wat wys meitsje; dat ha se nou al salang sein en it Frys libbet noch as in hart, it wudt oeral yn 'et Fryske lân noch sprutsen en libbet wer op, tinkt mij. Binne der net flinke selskippen oprjochte te Grins, Amsterdam, Haerlem (- 120 leden ensfh) en Pretoria? Dus de moed net forlern. Meitsje jimme ek selskippen, lyk as wij it jir dien hate Haerlem en rop se op, de Friezen. Jimme sille sjen, se komme op jimme oprop ta.

Mar forjit net, dat jimme Néderlânders binne, dat de Néderlânse flach, koaninginne en folkssangen, as it Wilhelmus, uzes meienoár binne.

Slut jimme derom oan by it

Algemeen Nederlandsch Verbond.

J.B. Schepers, foarsitter fen it Selskip Gysbert Japix.

Haerlem.