Belgische Posterijen.
Naar aanleiding van de aanneming van de Taalwet De Vriendt-Coremans, ontving ons Secretariaat een aantal brieven en kaarten van taalgenooten, in het Buitenland, die er behoefte aan gevoelden hun Vlaamsche taalbroeders met deze zegepraal geluk te wenschen. Enkelen schreven aan onze Vereeniging de verdienste toe, dat zij grootendeels de wet er door gekregen had. De Randpost van Johannesburg bevatte o.a. een geestdriftig artikel over de werkzaamheden van het propaganda-comiteit van den Gentschen Tak A.N.V. Het is te verre gaan ons het grootste aandeel in de behaalde zege toe te schrijven. In 't buitenland is men onder dien indruk gekomen, omdat alleen Neerlandia haar lezers op de hoogte kon brengen van de beweging, die aan den gang was ten voordeele van de Wet. Maar zeker is het, dat de Katholieke Landsbond in West-Vlaanderen, de Kring Gelijkheid van Brussel in Brabant, de Vlaamsche Volksraad en talrijke andere kringen veel propaganda gemaakt hebben. Wat ons betreft, we hebben ons best gedaan en zullen voortgaan het te doen. We voelen ons daartoe nog meer geprikkeld door de buitengemeene belangstelling, waarmede onze taalgenooten over de wereld onzen strijd volgen, belangstelling waarvan ze niet nalaten ons blijken te geven.
Mr. Telting, Den Haag, vroeg ons na de zegepraal, hoe het kwam, dat, nu het Nederlandsch ook officiëele taal in België was, hij zijn Neerlandia nog steeds met een Franschen poststempel Gand ontving. Net dezelfde vraag wordt ons gesteld door G.F.W. Kehrer, landbouwer te Rustenburg in de Zuidafrikaansche Republiek: ‘Waarom gebruikt men te Gent Fransche poststempels, en waarom is het opschrift van de postzegels Fransch?’
Waarom? Wel daar is volstrekt geen reden voor. Na 1830 werd het Fransch de taal van alle besturen; natuurlijk ook die van Posterijen, Spoorwegen, Telegrafen. Postkaarten, poststempels werden in 't Fransch gedrukt en in de eerste jaren bestond zelfs het grootste deel van het dienstpersoneel uit Neerlandschonkundigen. Gaandeweg is in dat opzicht verbetering gekomen. Minister Van den Peereboom, die thans aan 't hoofd van het Bestuur van Posterijen, Spoorwegen, Telegrafen staat, heeft veel gedaan om de grieven van de Vlamingen te herstellen. Behalve, dat hij grondige kennis van het Nederlandsch eischt van het dienstpersoneel in Vlaanderen, en er de hand aan houdt, dat alle berichten bestemd voor 't publiek in de twee talen verschijnen, heeft hij onder meer tweetalige postzegels ingevoerd. Onze vriend Kehrer vraagt: Waarom is het opschrift van de postzegels Fransch? Het is niet Fransch, het is ook Nederlandsch. Voorheen was het uitsluitend Fransch; de Heer Van den Peereboom heeft aan de Vlamingen de voldoening geschonken ook hun taal daarop gedrukt te zien. Een Fransch opschrift staat er op ja; maar dat is natuurlijk, daar België een tweetalig land is. Onze Afrikaansche stamgenooten zijn waarschijnlijk niet op de hoogte van onze toestanden en weten niet, dat België bewoond is door twee volken: de Vlamingen, wier moedertaal het Vlaamsch is (met Nederlandsch als letterkundige uitdrukking) en de Walen, die Waalsch spreken (met het Fransch als letterkundige taal); de eersten wonende benoorden een lijn, die loopt onder Komen (Commines), Meenen (Menin), boven Lessen (Lessines), onder Halle, boven Geldenaken (Jodoigne), boven Borgworm (Waremme), Visee, van 't Westen naar 't Oosten van België en de Walen bezuiden deze lijn.
De poststempels zijn tot hiertoe uitsluitend Fransch gebleven, dat is waar; volkomen nutteloos. Doch in den laatsten tijd hebben Belgische bladen aangekondigd, dat de Minister plan had om in 't Vlaamsche land uitsluitend Nederlandsche stempels te doen bezigen. Ik heb werkelijk een oogenblik van blijdschap beleefd, toen ik kort geleden een Nederlandsch blad uit Samarang (Nederl. Oost Indië) ontving met den stempel Gent. Ik meende, dat de Minister ons recht had laten wedervaren. Maar eilaas! ik kwam tot de ontdekking dat mijn vreugd voorbarig was: het blad was verzonden naar Gent, zonder de vermelding België er bij en was zoo naar Gent in Gelderland gegaan, waarvan het den stempel droeg!
Toch! ‘Alles sal reg kom,’ zegt onze Zuidafrikaansche taalgenoot, en de Minister, die de rechtmatigheid van de wenschen van de Vlamingen inziet, zal hun hier ook wel voldoening schenken. Wellicht doet hij het nu te eer, daar hij ziet, dat stamgenooten over de wereld het zeer onplezierig vinden om hun brieven en hun kranten met Fransche poststempels te ontvangen uit het Vlaamsche Broederland.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd