Neerlandia. Jaargang 1

Di Klaaglitje van di Os.⁽¹⁾

Toen ek nog mar 'n kalfi was

Moes ek al onreg lij;

Mijn melk gaan in di mens sijn glas,

Di o' erskiit kon ek krij.

Di skaaplam loop saam met di ooi,

Di merri met haar vul;

Hul speul en suip - dit is so mooi -

En ek word mar gekul.

Di heel dag staan ek in di kraal,

Al het ek nog so dors;

En word di koeie saans gehaal,

Dan krij ek eers di bors.

Net soos Ma di melk laat sak,

Moet ek opsij gaan staan;

Want as ik dan di tepel pak,

Word 'k op mijn kop geslaan.

Di skaap selfs, ag, di is so fijn,

Hij krij di beste wei;

Mar grofste gras is goed ver mijn,

Wat altijd uitskot krij.

Di pêrd en muile krij hul kos,

So lekker as soet koek;

Hul in di stal - ek in di bos -

'k Moet self mijn kos gaan soek.

'n Sagte tuig krij muil en pêrd,

Om Iekker te kan trek;

Mijn rug di krij di aap sijn stêrt,

Di juk hard op mijn nek.

Di pêrd trek in di spider fraai,

En word dan nog gestreel;

Mar mijn wa word mar opgelaai -

Transportwa es mijn deel.

Di pêrd loop iig met toom en saal:

'n Pakos het dit naar:

'n Riim word deur sijn neus gehaal;

Sijn pak is hard en swaar.

'n Pêrd loop in di mooie straat,

Met ligte ijsters aan:

Wijl mijn pad deur di bosse gaat,

Of waar di klippe staan.

En is di pêrd eens oud en moê,

Hij krij genadebrood;

Dan moet ek na di slagter toe, -

Mijn loon is dan di dood.

Aan de Gwelo, 19 September 1894.

S.J. Du Toit.

(1) Uit Sambesia.