Neerlandia. Jaargang 1

[p. 2]

Oorlogs klaaglied.

Smartlijk trillen in mijn ziel

Hoog gespannen snaren,

Zingen zij zoo zacht een lied

Klaaglied voor wie waren;

Zie 'k verrijzen voor mijn geest

't Beeld van groote helden;

Zie ik ouden, jongen, gaan,

Hoor hun dood ik melden.

Ouders zie ik, stil en droef,

Nu alleen gezeten,

Waar zij, met het dierbaar kind,

Eens hun dagen sleten.

Juffers zie 'k in 't zwarte kleed

Naar de kerk getreden;

Reeds zie 'k prevelen heur mond

Teedre zielsgebeden.

Mannen zie 'k, de borst gesierd,

Ach, zoo vroeg reeds grijzen,

Hoor ik klagen, thans nu toch

Vorst en volk hen prijzen.

Ginder zie 'k veel mannen, jong,

Met verminkte leden,

Als vergelding voor wat zij

Zelf aan andren deden.

En een groote kinderschaar

Zie ik bloemen garen,

Die ze brengen naar een graf,

Bloemtuil voor wie waren.

Enschedé.

Sajo.