Nederduitse en Latynse keurdigten

't Is kwaad te laten.

Een grove sneukelaar, ruim seventig jaar oud
Zag, naar een kort gevry, zig wederom hertrouwt.
Hoe nu? riep Jochem, gy, een man zoo hoog van jaren
En grys, en stram, nog aan een by slaap te vergaren.
Wat Aalsvel zyt ge, die zoo tay bent naar uw tyd?

Ja, zey de Gryzaart: 't is tog wat te laat gevryd?

Maar wyl ik van 't gevoel ontbloot niet wel kan leven
En Pieternel my door haar huwlyk heeft begeven
Miste ik dat handgebaar; maar was zy ongetrouwt
Gebleven, my had nu geen huwelyk berouwt.