Nederduitse en Latynse keurdigten

Aan Dordregt
Op het Overlyden van haren Borgermeester den Heer Mattheus van den Broek.

BEwaart het Muysje, dat de kat
Of hond het niet en byt;
Gy hebt den Broek wel lang gehad;
Maar nu zyt gy die quyt.

Antwoort.

Myn Broek, die ben ik quyt geraakt,

't Is waar, in deze kouw:

Maar nu 'k myn meeste Dekens houw,

En leg ik nog niet naakt.

Vrage.

Is 't ziekte die hem u ontneemt?

Waar schortent, in de borst?

Of was hem dit Climaat zoo vreemt?

En vreest hy voor de Vorst?

Antwoort.

De Vorst in Hollant te weêrstaan,

Had hy nog jong geleert,

[p. 216]

 

Tweemael de linie gepasseert,

 

Zag ook geen hutten aan;

 

 

 

Uit vrees en leid hy 't hooft niet neer,

 

't Hert zonk niet in dien Broek,

 

d'Onegten agten zig zo kloek

 

Niet, als dien eenen Heer:

 

 

 

Hy was een Vroom standvaslig man,

 

Hy wist mijn trouwe Raad;

 

Dat eendragt van den Vryen Staat

 

Den Vorst uithouden kan.