Nederduitse en Latynse keurdigten

[p. 101]

Op de Beeltenis van den Heer A. Paats.

DIt's 't beeld diens dapp'ren mans, die voor de Vryheid sprak,
Die 't heilig regt beschermt, dien Koningen beminden,
Die met verwondering het spaanse Hof ontstak
En 't Vaderland verpligt': den tuimelgeest der blinden
Hem uit zijn ampt verstiet; 't is 't staage lot der Grooten
Waar in dees staatsman deeld', maar Staat nog Maatschappy
Kan dezen Catoos raad, (schoon 't heeft de nyd verdroten)
Niet missen, want hy zeild zyn tydgenoot voorby.
Is 't oude zeggen waar, hy jongst van zeve zoonen,
Zoo most dit groot verstand zig Koninglyk vertoonen.

Op den zelven.

DIt 's die doorlugte man, die met een vrye tong
Het vrye Vaderland geleerdelyk beschermde,
Voorzigtig stuurd en sterkt, en wysselyk bedwong
Voor zyn aanstaande val: maar 't muitrot dat omermde
Geweld, en stiet verblind dees staatsman van het roer,
Wyl hy 't ondankbaar land verpligt in verre landen,
Wiens heil hy gretig zoop, doen dat zyn onheil zwoer,
En 't Spaansche Hof door zijn welsprekentheid vermande.