Ad Angliae regem,
qui hisce verbis,
Delenda est Carthago,
Toti Belgio excidium minabatur.
DUm Carthago tibi delenda, Brittanne, videtur,
Tu patriae contas tristia fata tuae.
Se Dominam pelagi Carthago superba ferebat;
Anglia sic Dominam se maris, esse putat.
Perfidiâ foedus Carthago Punica fregit,
Anglia perfidiâ foedera fregit item.
Anglia jam merito Carthago vocanda videtur,
Poenorum fraudes poena severa manet.
Sin homines delere parum te, ô Anglia, possunt;
At metuas ne te deleat ipse Deus.
[pagina 62]
[p. 62]
aldus vertaalt: als Karer de Tweede Van Engeland in zynen Raad over den Oorlog tegens de Nederlanders raad pleegde, gebruikte zyn broeder de Hartog van Jork het oude Spreukje voor zyn advys: Deleda est Carthago.
DReigt Engelander vry Carthago te verdelgen,
Om 't geen uw nydig hert kan kroppen nog verzwelgen,
Zoo brengt uw eige mond uw eige vonnis mee:
Carthago roemde zig voogdesse van de Zee
En brak verbond, en eed, hoogmoedig' trots, en pragtig,
Gelyk nu Engeland, niet meer zig zelven magtig,
Zig eigent, als voogdes, 't verbiet van zoo veel zeen,
En met die Stad, verbont, en eedbreuk heeft gemeen:
Dies zal u Engeland die naam veel beter passen,
Dewylje regt, en trouw, en wetten schynt ontwassen:
Maar denk dan, of met een u niet te wagten staa,
Dat u een zelve straf als oud Carthago slaa:
Of agtje 't buyten reik van menschelyk vermogen;
Zoo wagt het van de hand des Heerschers uyt den Hogen.
Auteursrechtvrij