Nederlandsch Museum. Vierde Reeks. Jaargang 3

[p. 208]

Erica.

Bloempjen op de dorre heide,
Bloempjen op het zilte duin!
Waar de Heer u plaats bereidde,
Maakt gij woestenij ten tuin.
Zoo schiep ook uit slib en zand
Eens dit volk zichzelf een land.

Volken kwamen, volken gingen,
Slechts hun graven bleven staan
Gij tart alle wisselingen,
Groeit elk jaar opnieuw weêr aan.
Zoo hield eens dit volk ook stand
Voor zijn vrijheid, recht en land.

Bloempje, trouw op duin en heiden
Aan den ouden trouwen grond,
Blijve ons volk, wie 't zoek' te scheiden!
Trouw als gij aan 't oud verbond!
Westerduin en Oosterzand,
Noord en Zuid één Nederland!

W - a.