Nederlandsch Museum. Vierde Reeks. Jaargang 3

[p. 207]

Kraaibessen⁽¹⁾.
(Een Liederen.)

De weg was zoo kaal en de zon rees zoo hoog;

Gelukkig stond er een bank,

Waarover heen zich een heesterken boog,

Met takken lenig en rank.

Zijn loof was zoo groen en zoo frisch en zoo dicht;

Daar samen te rusten genucht!

Wij blikten zalig omhoog - ons gezicht

Trof zwart en blinkend zijn vrucht.

Ik plukte voor haar, en onthield het mij niet;

We smulden - en zaten nog lang;

Haar moeder knorde... wat of ons verried?

Die blauwe vlek op haar wang!

W - a.

(1) De vrucht van den vooral in zuidelijk Gelderland overvloedig voorkomenden wegedoorn, ook waldbes genoemd.