Nederlandsch Museum. Vierde Reeks. Jaargang 3

[p. 206]

Toen en nu.

Zij vreesden Godes toorn, verdoemenis en pokken;
Voorteekens, heks en spook - den duivel 't allermeest;
Wat hadden zij 't benauwd, die armen naar den geest....
Die schatren bij Jan Steen, bij Breêroô eindloos jokken!

En dit geslacht, dat niets en niemand heeft te vreezen,
Maakt zich doodarm van ziel door zijn lafhartigheid;
En alle macht, den zoon der wetens-eeuw bereid,
Moet d'eersten gullen lach nog roepen op zijn wezen!

W - a.