Nederlandsch Museum. Vierde Reeks. Jaargang 1

[p. 286]

De Keus des Harten.

Ballade.

Een ridder had drie dochters,
Drie dochters kuisch en schoon;
Ze waren voor den vader
Als peerlen aan een kroon.

Mathilde was zijne oudste,
W as geestig, snel en slank;
Haar lokken waren koolzwart
En blozend hare wang.

De tweede heette Bertha,
Was lief van teen tot kruin;
Haar oog w as als haar vlechten,
Haar vlechten waren bruin.

De jongste was een blonde;
Rolanda was haar naam;
In hare reinblauwe oogen
Lag ernst met zachtheid saam.

De ridder met zijn dochters
Zat in zijn wapenzaal
En sprak hun: ‘Kiest u ieder
Vrijwillig een gemaal.

[p. 287]

 

‘Moog' mij uw keus bevallen!

 

Zoo zij mijn hart verblijdt,

 

Dan vullen vreê en ruste

 

Mijn ouden levenstijd.’

 

 

 

Mathilda koos een markgraaf

 

En Bertha deed als zij;

 

Bij 't hooren hunner namen

 

Was 't vaderharte blij.

 

 

 

‘Doe gij thans’, sprak de ridder,

 

‘Uw keus, mijn jongste kind,

 

En als uw beide zusters

 

Wees adel ook gezind.’

 

 

 

Een donker blozen kleurde

 

Rolanda's malsche wang;

 

Zij sprak tot haren vader

 

Eerbiediglijk doch bang:

 

 

 

‘Geen eer, geen rijk vermogen

 

Bekoren mijnen zin;

 

Ik kies voor mij uw jager:

 

Mijn keus ontstaat uit min.’

 

 

 

De ridder beefde vreeslijk,

 

Als zij dat had gezegd,

 

En sprak: ‘Ge wilt mijn jager:

 

Welnu dan, neem dien knecht.

 

 

 

‘Gij zijt niet meer mijn dochter;

 

Ge maakt mij gram te moe;

 

Ik ken aan uwe zusters

 

Alleen mijn have toe.’

 

 

 

Het kind verliet de zale,

 

Ging buiten eenzaam staan,

[p. 288]

 

Het harte dik van droefheid,

 

En stortte traan bij traan.

 

 

 

De jager hoorde 't voorval,

 

Trad in de wapenzaal

 

En zegde tot den ridder

 

In onbeschroomde taal:

 

 

 

‘Eens meldde mij mijn vader,

 

Met vastheid in den zin:

 

- Leer eerst de menschen kennen

 

En ga de wereld in.

 

 

 

Een uitstap van twee jaren

 

Veroorzake u geen spijt:

 

Om andren goed te leiden

 

Wees dienaar eengen tijd. -

 

 

 

‘Ik heb, twee jaar geleden,

 

Mijn vraag tot u gericht;

 

Gij naamt mij aan voor jager;

 

'k Vervulde trouw mijn plicht.

 

 

 

‘Nu keer ik tot mijn vader

 

Gelukkig, dankbaar weer

 

En smeek hem om zijn jawoord:

 

Ik min uw dochter teer.’

 

 

 

En weinig dagen later,

 

Bij d'eersten zonnegloed,

 

Verscheen voor 't slot des ridders

 

Een rijke knapenstoet.

 

 

 

De jager op een prachtpaard

 

En kostlijk aangedaan,

 

Trad de eerste tot de slotpoort

 

En sprak den ridder aan:

 

 

[p. 289]

 

‘Ik kom als schoonzoon, ridder,

 

Kom voor uw edel kind,

 

Dat mij niet om vermogen

 

Of eerglans heeft bemind.

 

 

 

‘Mijn vader woont in 't zuiden;

 

Daar heeft hij zijnen troon,

 

Daar heeft hij zijne staten:

 

Ik ben een koningszoon.’

 

 

 

Toen stegen horentonen

 

En klonken liedren luid;

 

Vazaal en laten riepen:

 

‘Lang leef' de jagersbruid!’

 

 

 

Hendrik Peeters.