Nederlandsch Museum. Derde Reeks. Jaargang 4

[p. 157]

De liederen van Jan I⁽¹⁾, Hertog van Brabant,
Op muziek gebracht door Fl. Van Duyse.

VIII.

(1) Vervolg, zie Nederlandsch Museum 8^e aflev., 1890, blz. 129.

[p. 158]

[p. 159]

[p. 160]

Die win-ter wil ons jaer-lanc mee dwin-ghen, die heide ende oec dat walt,
en-de daer toe den grue-nen clee ma-ket hi rech-te on-ghe-stalt;
den vo-ghe-len dwinghet si-ne ghe-walt, dat cla-ghic,
en-de daer bi mee, dat die sco-ne mi es ghe-vee,
die ic van her-ten min-ne.
Ghe-na-de, Ve-nus, co-nin-ghin-ne, dijn ei-ghen dien-re wil-lic sijn;
hel-pe, dat ic troest ghe-win

Win-ter wil uns jar lank me twin-gen, hei-de und ouch den walt,
unt dar zuo den grue-nen kle ma-chet er gar un-ge-stalt;
vo-glin twin-get sin ge-walt, daz klage ich,
unt da bi me, daz diu schoe-ne ist mir ge-ve, die ich von her-zen min-ne.
Ge-na-de, Ve-nus, ein kü-ni-gin,
din ei-gen die-ner wil ich sin; hilf, daz ich trost ge-win

2^e Strophe.

[p. 161]

Haer mon-de-kin root, haer wanghen scijn en-de haer lijf. so wa-le ghe-stalt,
dat ic daer af ghe-ver-ret moet sijn, des werd-ic in sor-ghen alt;
si be-gaet an mi ghe-walt, en-de be-son-dicht ha-re daer bi,
dat si dus ver-der-vet mi an her-ten ende a-ne sin-ne.
Ghe-na-de, enz.

Ir mün-del rot, ir wen-gel schin und ir lip. gar wol ge-stalt,
daz ich dem muoz vrem-de sin, des wird' ich in sor-gen alt;
si be-gat an mir ge-walt un-de sün-det se-re sich,
daz si sus ver-der-bet mich an her-zen und an sin-ne.
Ge-na-de, u.s.w.

3^e Strophe.

Wes ghe-na-dich min-ne-lic wijf, noch laet mi u-wer hul-den haen:
gheden-ket dat mijn cran-ke lijf van dien-sten u es on-der-daen;
des sel-di mi ghe-nie-ten laen, so dat ic troest ghe-cri-ghe, ic;
ghe-na-de, vrou-we min-ne-lic, mire her-ten co-nin-ghin-ne.
Ghe-na-de, enz.

Ge-na-de, min-nek-li-chez wip, noch lat mich iu-wer hul-de han,
ge-den-ket daz min sen-der lip dien-stes iu ist un-der tan;
des sült ir mich ge-nie-zen lan, al-so daz ir troes-tet mich;
ge-na-de, vrou-we min-nek-lich, mins her-zen kü-ni-gin-ne.
Ge-na-de, u.s.w.

[p. 162]

IX.

[p. 163]

[p. 164]

Sal ic sus ghe-bon-den, jonc-frou, voor u staen?
he-let mi-ne won-den; wat heb-bic ghe-daen?
Vrou, door God ghe-na-de, veel re-ne sa-lech wijf,
troos-di mi te spa-de, dat ne-met mi dat lijf.

Sol ich sus ge-bun-den, junk vrou-we, vor iu stan,
hei-let mi-ne wun-den; waz hab' ich ge-tan?
Vrou-we, durch Got ge-na-de, vil rei-ne sae-lik wip,
troes-tet ir mich ze spa-de, daz ni-met mir den lip.

Ben ic sus ver-de-let, jonc-vrou, min-ne-lie,
blijf-ic on-ghe-he-let, dan ver-der-ve ic.
Vrou, door God ghe-na-de, veel rei-ne sa-lech wijf,
troos-di mi te spa-de, dat ne-met mi dat lijf.

Bin ich sus ver-tei-let, junk vrou-we min-nek-lich,
be-libe ich un-ge-hei-let, daz ver-der-bet mich.
Vrou-we, durch Got ge-na-de, vil rei-ne sae-lik wip,
troes-tet ir mich ze spa-de, daz ni-met mir den lip.