Nederlandsch Museum. Jaargang 3

[p. 351]

Morgenschemering.

De hemel rust in uwe oogen,

Gij kind en maagd alreeds;

Maar 't nachtlijk floers omzweeft u

En sluiert uw hart nog steeds.

De wondre dag gaat krieken,

Het eerste licht verschijnt.

De hemel rust in uwe oogen

En 't schemerend floers verdwijnt.

O heimlijk zoete stonde!

O half ontloken roos!

O maagdlijkheid des harten!

Hoe schoon, hoe kort, hoe broos!

De hemel rust in uwe oogen.....

Daar straalt de blauwe trans!

Uw hart heeft reeds gesproken;

Uw blikken zijn louter glans.

Thourout, 1876.

G. Antheunis.