Nederlandsch Museum. Jaargang 3

[p. 94]

Vaarwel en wederzien.

Vaarwel! - dat woord ligt op de lippen,

Vaarwel! - dat is zoo licht gezeid:

Dat kan in stille treurigheid,

Bij kus en handdruk ons ontglippen;
Dat ligt in 't hart en op de lippen,

Wanneer men fan elkander scheidt.

De tijd vervliegt, de jaren snellen,

Verandren alles om ons heen,

Wat eenmaal eenwigdurend scheen;

Maar wie toch kan de droomen tellen,
Gedachten, die ons harte kwellen,

Met al 't verlangen naar 't verleên!

Vaarwel! - dat woord is onder vrinden

Zoo vaak, zoo onbedacht gezeid,

Wanneer men van elkander scheidt;

Maar 't wederzien, het wedervinden
Der diepbetreurden, die wij minden,

Hoelang soms en vergeefs verbeid!

Virginie Loveling.