Den Nederduytschen Helicon

[p. 328]

Als hy nu dit Liedeken gheeyndight hadde, ende datter noch sommighe eerlijcke vermakelijckheden, de welcke my byna vergheten zijnde, ick liever wil verswijghen, dan qualijck na vertellen) van de Mommers voortghestelt waren, soo zijn de selve eyndelijck (al vooren een minnelijck afscheydt, van alle die daer waren, ghenomen hebbende) van daer vertrocken, waer door het genoegsaem blijckelijck was, dattet al vry wat laet in den nacht most wesen, het welck oorsake gaf, dat eenen der vergaderde (denckende dat den scheydens tijdt voor handen was) hem begheven heeft, met een soet-klinckende stemme, te singhen dit navolghende

Scheyd-Liedt.

Op de wijse: Vooghdesse der ghemoeden.

EY al vernielend' Vliegher,
Die nimmermeer ghestadigh blijft in wesen,
Ons lusts vermaecks bedriegher,
End' vreughts afkorter, hoe soet uytghelesen,
Doch wel // te danck // die 't spel // 't ghesanck
Verlast wort om een beter:
Want ons vertoeven // maeckt dit nieu paers behoeven
Langs hoe heeter.

2. Door vreught onlust te wecken,

Dat waer voorwaer onnut den tijdt verspillen:
Want afscheyt end' vertrecken,
Soud' (acht ick) soo wel Bruydt als Bruyd'gom willen,
Siet hoe // belust // wel toe // gherust,
Hy vlamt op roode wanghen,
Om ondertusschen // in liefde vierigh blusschen
'T groot verlanghen.

3. Maer doch, hoe aenghenamigh

Hun lust aenbiedt de soete lacke kueren,
Hun snollery minsamigh,
Hoe vol vermaeck, magh oock niet blijven dueren,
'T gheval // en lijdt // 't heeft al // zijn tijdt,
Hoe soet vergaert, 't moet scheyden,
Dus elck na 't rusten // end' laet hen nu in lusten
Met hun beyden.

[p. 329]

 

4. Den sachtsten overwinder

 

Treckt alreets over d' ooghen doncker vliesen,

 

Vreughts end' droefheyts verslinder,

 

Door wiens soetheyt ons selven wy verliesen,

 

Komt sluypen // stil // becruypen // wil

 

Ons moe verslitste leden,

 

Elck neem zijn ganghen // eer ghy van hem ghevanghen

 

Wort ter steden.

 

5. Den baerder aller deughden,

 

End' ghever aller goeden, zy u leyder,

 

Bruyd'gom end' Bruyt, dijns jeughden

 

Veel jeughts vermeerder zy, end' wijt uytbreyder,

 

Doch wensch en // raet // is Menschen // daet,

 

Maer een siet in 't verborghen,

 

Nu veel goe nachten // end' wilt ons weer verwachten

 

Teghen morghen.

     Lust boven konst.