Den Nederduytschen Helicon

Aen 't achter eynde van desen Boomgaert, hadde hem eenen neder gheleyt onder een groene stekelbesie haghe, om aldaer (tot rustinghe van zijn vermoeyde leden ende sinnen) wat te ligghen slapen: maer het scheen dat het teghenwoordighe gewoel, ende noch veel meer zijn kommerlijcke ghedachten, hem dat behinderden, ende hem veroorsaeckten wederom over eynde te sitten, ende daer over verdrietelijck te sitten singhen, met groot slaep-verlanghen, dese volghende

Slaep-klacht. Op de wijse: Ick schauw de Weerelt aen.

AY seltsaem dincken vry,
Wie is d' oorsake? ghy,
Dat Morpheus vreemtsinnigh,
Als Nox zijn bystandt biedt,
Mijn wakigh herte niet
Kan worden overwinnigh?

2. Oft is Iuno belust,

Terwijl sy Iovis kust,
Rust-vredigh, vry van sorghen,
Dat ick dan vol misval,
Braeck-gheestigh ligghen sal
Wachten den lichten morghen?

3. Wie ist die my onthoudt,

Waer door jeughts kracht verflaut,
'T lichaems soet rust welvaren?
Als een onthiel vol spijts,
Door Lucina voortijts,

[p. 300]

 

Alcmenas spoedigh baren.

 

4. Galanta edel maeght,

 

Om gulden deught gheplaeght,

 

Komt helpt my uyt verseeren,

 

Misschien sal om dees deught,

 

U eenigh Godt verheught

 

In eerst ghestalt herkeeren.

 

5. Oft als Calisto, dy

 

Ten Hemel voeren bly,

 

Verhooght t' uwen ghewinne,

 

Soudt ghy dan zijn gheloont,

 

Hierom aen my betoont

 

U medooghende minne.

 

6. Iôs verlosser, wilt

 

Met u soet pijpken mild,

 

Blusschen mijn swaer verlanghen,

 

U Arcadisch ghedicht,

 

Twee eenigh' ooghen, licht

 

Wel slap'righ doen bevanghen.

 

7. Ay blijde lust-Goddin,

 

Op dat ick doch wat in

 

Mijn lijden mocht vernoeghen,

 

Wilt mijnen soeten tronck,

 

Van u groen spruytgens jonck,

 

Tot gheselschap toevoeghen.

 

8. In eenigheydt alleen

 

Verdobbelt mijn gheween,

 

Door denckigh fel verdrucken:

 

Maer dan mocht ick met lust,

 

T' somtijdts in mijn onrust,

 

Een vriend'lijck blomken plucken.

     Lust boven Konst.