Den Nederduytschen Helicon

Ende alsoo men daer naer, vast over al in den mondt begonde te hebben, dat de verdervelijcke Oorloghe soude ten lande uyt gejaeght worden, ende in plaetse van die, de landt-nutte Vrede (tot alle mans vreught ende welvaert) soude aengenomen, ende in den Throon gestelt worden, so heeft eenen (die van herten na dien tijdt verlangde) zijnen wel bekenden (dien hy betraude beter bescheet der saken te weten, dan hy selve dede) vragende, aldus aenghesproken.

Vrede twijfeligh Klinck-dicht.

Deursiet den grondt, hoe dunckt u vriendt, salt lucken,
Sal wreeden Mars gheketent worden vast?

[p. 269]

 

Den ouden haet ghehanghen in een bast?

 

En tweedracht vuyl ghemorselt gantsch in stucken?

 

Sal Liefd' en Vreed' de hoofden t'saem om drucken,

 

Daer Lauwer groen end' Olijftack toe wast?

 

End' sal Minerv' bevolen zijn het last,

 

Oft sal d' een Haen den andren noch al plucken?

 

Och vriendt, ick ducht, 't sal gaen na 't oude liedt,

 

Dat d' Exter kan haer hupp'len laten niet,

 

Noch Gier het aes, noch Vos zijn loose treken.

 

Eer Wolf het Lam vergeten sal, ick acht,

 

Dat eer de Son soo duyster werdt als nacht,

 

End' wolcken dick soo klaer als dagh doorbreken.

     De liefde sticht.

Den ghevraeghden (al en was hem de sake soo wel niet bekent, als hy wel gewilt hadde) heeft nochtans uyt een goet betrauwen, dat hy (door des almachtighen goetheyt) tot goeden voortgangh van sulck een goede sake hadde, gheantwoort met sulcke redenen.

DEn goeden Donder-Godt so goedigh is in 't waken,
Dat hy een goede saeck wil overwinnigh maken,
Al ware sy bestormt van Furia seer wreet,
End' van de Hel-Goddin' Erinnis, fel in 't blaken,
Waer door sy schijnen soud', al heel te moeten raken
In 't hol Eumenides, vol trane-vloeden heet,
Al stonden Licaon end' Phalarim ghereet,
Met slange-nijdt bevaen, om 't goed' al t' onderbringen,
Al quame Bellona, end' Mars, ghewapent breet,
Met alle 't krijgh-ghewoel, als ghifsche draken springen,
Die soecken vol fenijn de soete locht te dringhen,
Ten voordert doch al niet, al quam' aen elcken kant
Arachn' haer quaetheyt ooc dick hier en tusschen mingen,
Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.

Al heeft Penelope veel boos aensoeck gheleden,

Van Veneris gheboeft, sy kreegh op 't laetst' in vreden
Haer eer-beschermer t' huys, haer herten-lust end' schilt:
Aeneas heeft oock veel voor 't rechte recht ghestreden,
En Cadmus: want seer veel den tijdt voorby gaen deden,

[p. 270]

 

Eer dat hun den Olijf bekroonen woude mildt,

 

Al moste Iason oock veel strijden onghestilt,

 

Hy heeft het gulden Vlies in 't eynde noch ghekreghen,

 

Bedenckt oock Minos strijdt, die wreken heeft ghewilt

 

De doot van zijnen Soon, hoe menigh hem stont tegen,

 

End' wat voor zielen al, het lichaem achterweghen

 

Ghelaten hebben daer, doch hy verwan noch: want

 

Al war' al 't Helsche quaet voor Elisei gheleghen,

 

Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.

 

Doe Paris had ontschaect, en wech gevoert onsachtig

 

Der Griecken vrauwen blom, heeft Menelaus voordachtig

 

Zijn boden heen gheschickt, om wederhalen siet,

 

Maer zijnde die ontseyt, de Griecken trocken machtigh

 

Met vleugel-houten veel, door Tethis borst eendrachtig,

 

Van AEolus gheleydt na Troyen, om 't verdriet

 

Te wreken: Troyen doch en achte Grieckman niet:

 

Maer binnen negen Jaer werdt menigh daer gesonden

 

Na Plutos diepen poel: doch Grieck niet af en liet,

 

Hoe menigh Heldt daer wiert door Atropos verslonden:

 

Dus heeft hy eyndelijck Priamus huys gheschonden,

 

End' quam in eer end' vreugt verwinnigh na zijn landt,

 

Of Polidectes dan tot quaet doen is verbonden,

 

Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.

 

Doe Perseus verlost' Andromeda seer cierigh,

 

Van 't wreed' Neptuni dier, en traud' haer goedertierig,

 

Als best Thessali lof den Hymeneus sangh,

 

Quam Phineus met macht, om nemen onmanierigh

 

Den loon van Perseus, end' woedde daer soo vierigh,

 

Dat Adites, Ida, Emathion seer bangh,

 

End' Ceres Priester oock, veel ander door bedwangh

 

Gaen spijsen mosten al de Wormen onversadigh:

 

Doch Perseus verwan, door 't hooft Meduz' eer langh:

 

Den Meonijt werdt oock bevrijdt van 't onghenadigh

 

Voornemen Penthei: end' Phiritous beladigh

 

Heeft oock zijn bruydt verlost, door Theseus bystandt,

 

Al komt dan Euritus, met zijn Centauren schadigh,

[p. 271]

 

Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.

     Doorsiet den grondt.