|
| |
| |
| |
Zijnen vriendt, willende dit groot verlanghen, niet t' eenemael in vertwijffelinge laten
versincken, maer toonen dat de verdructe, hun selven recht verweerende, goede overwinninge ghenieten sullen, heeft met ernstighe redenen hem gheantwoort met desen.
| |
Recht-voorstaenders troost.
HOe wel dat Pandora, verghetend' het beraden
Van Promotheus wijs, Iupiters vat ontsloot,
Waer uyt dat zijn verstroyt ter Weerelt alle quaden,
De Deugden ooc gevlucht ten Hemelwaert haer paden,
Doe Hop' aen 't decxsel hingh, dat sy oock niet en vloodt,
'T ellendigh Mensch gheslacht tot troost in allen noot,
So is onschult, de trauw', en 't recht dat Menschen drijven,
Den Goden lief en weerdt, en doen oock hulpe groot:
Waerom sy Phrixus niet in noot en lieten blijven,
Doe hy zijns Vaders Wijf ontseyd' een sot gherijven,
Dat sy aen hem versocht, door fel onkuyschen brandt,
Hoe wel sy spijtigh list ghebruyckt' om hem t' ontlijven:
Maer siet, Mercurius quam hem ter bate: want
Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.
Den Ram met gulden Vlies bracht hem te Colchos binnen,
Daer in hy leefd' in rust, Bellerophon oock vroet,
Onschult end' trauwigheyt die deden hem verwinnen
Chimere 't fel ghedrocht, oock eenborstigh' Heldinnen,
Met zijn ghevlogelt Peerdt, end' quam tot rust en spoet.
Den Koningh Menelaus, zijn recht dat was soo goet
Op het Dardaensch gheslacht, om 't leet hem wedervaren,
Dat een gast, wel onthaelt, zijn lief gheselschap soet
Helena hadd' ontschaeckt, dat hy met groot beswaren
Van bloetvergietsche krijg, wan Troyen in thien Jaren,
End' kreegh ten laetsten noch zijn lief end' weerden pant:
Hoe wel dat teghen hem veel vrome krijghers waren,
Maer doch, of 't recht vertoeft, ten baet geen wederstant,
Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.
En hadd' Achilles kloeck oock niet een goede sake,
Doe hy ter goeder trauw' quam op Priamus woordt,
| |
| |
Van Polixena soet, met hem te houden sprake?
Als Paris hem doorschoot, des hadd' hy namaels wrake,
Door Pyrrhus zijnen soon, vergeldend' hem dees moort,
Soo krachtigh is het recht: oock Aiax seer verstoort,
Doe door Vlysses praet, t' onrecht hem was ontwesen
Achillis wapen-tuygh, dat hy hem rechte voort
Met eygen sweert doorstack: wat is ghebeurt na desen?
Siet, doe Vlysses swam op baren hoogh gheresen,
Doe spoeld' Achilles schilt niet aen Itachen strandt,
Maer recht uyt op het graf van Aiax weert ghepresen,
Al wort een edel hert hier langh end' veel vermandt,
Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d'overhandt.
Het meertsblonken zijn bloet, men jaerlijcx mag anschauwen
In bloeysaem Lenten tijdt, als Philomela klaeght,
Van dat haer soo bedroogh Tereus vol ontrauwen:
Maer merct int Tempe dal, 't voorbeelde der joncvrauwen,
Soet-rokigh Daphne staen, die als een rechte Maeght
D' onkuyssche liefde vloodt, des blijft sy onvertsaeght,
Bevrijdt voor schandigh kout, al even groen in eeren,
Hoe soet vol rusten oock daer gheenen ghier en knaeght,
D'Elisy velden zijn daer niet dan vreught vermeeren,
De vrom', oprecht' en trauw', hier hadden haer verkeeren,
Die 't best hebben ghedaen voor 't lieve Vaderlandt,
End' daer van afghekeert 'tyrannigh fel verseeren,
Die moghen segghen vry, als Vred' is vast gheplant,
Noch heeft een goede saeck' in 't eynde d' overhandt.
Een is noodigh.
|
|
Auteursrechtvrij