|
| |
Van den Wegh.
WAt voor een woeste volc sie ic hier voor my swerven?
Het schijnt, of elc een wil in 't wilde woeste sterven,
Soo stoutlijck loopen sy de wildernissen in:
Elck doet wat hem ghelust, met onbedachten sin,
Het dunckt hun al voorspoet, waer dat sy henen treden.
Och of sy wisten doch, hoe sy onnut besteden
Den tijt van 's levens jeught, in ydel dertelheyt,
Om haest een droevigh eyndt, met droevigh herten-leyt,
Te krijghen tot hun loon, dit staet wel te ghebeuren:
Hoe wel 't hun duncken magh, dat eeuwigh sal gedeuren
| |
| |
Hun selfs verkoren loop, in 't dertel grousaem dal,
By haer aenlockend' soet verkoren lief ghetal,
Daer sy al hunnen lust, met lusten toe gaen stellen.
Maer lieve volck, wat raedt, als u dan komen quellen
De Slanghen vol fenijn, en 't ijselijck ghedrocht,
Als ghy voor ooghen siet u zielen al verkocht,
In Plutos duyster rijck, daer niet en zijn dan plaghen,
Dan sult ghy troosteloos u reyse seer beklaghen:
Maer 't werdt dan veel te laet u ongheluck beschreyt:
Dus keert weer naer den wegh, eer hy u werdt ontseyt,
End' eer dat van den wegh ghesloten werdt de deure,
Beraedt u doch dewijl ghy noch hebt tijdt en eure.
Hoe hebt ghy sulcken lust, hoe zijt ghy soo gheviert,
Om wand'len met een hoop seltsamigh wreet ghediert,
Cromneusde Menschen veel, met rimplig' aengesichten,
Dwelc spotters zijn van aert, bedriegers en booswichten,
Die met u ongheluck dan lachen sullen staegh:
Want op u qualijckvaert sy hopen alle daegh,
Wilt doch alsulck een volck niet meer soo seer beminnen,
Schickt u, tot u behoedt, ten rechten weghen binnen,
Voor swaerlijck onghemack, verkiest een levens lust,
Om soo met bly ghemoedt, te wand'len heel gherust,
Gantsch vry van angst en noot, die ghy al moet verwachten,
In 't eensaem woeste veldt, wel weerdigh om verachten,
Doch niet in uwen sin, die vreemt is en verkeert,
Met zinnen wijs bedacht, dient sulck een sin verheert.
Ghy edel Nimphen teer, vreest ghy oock niet met allen
Voor eenigh ongheluck, d' welck u mocht overvallen,
In 't eensaem rouwe woudt, van Satyrs vuyl onkuys?
Die met hun loeren staegh, de Maeghden in hun kluys
Licht heel in hun ghewelt, haer tot hun wille maken,
En niet als 't haer wel past, ontslaghen konnen raken,
Dan is haer dertelheyt wel haest gheslaghen om,
Haer self gesochte boerd', ghedaen op weghen krom,
Berauwt haer dan te laet, dat sy 't so lichtlijck waegden,
Eer sy an Themis trau, 't last-dragend' eynd bevraegden,
| |
| |
Om weten recht bescheyt, hoe 't hun noch soud' vergaen,
Oock zijn mijn borghers al met u oock seer belaen,
En saghen gheeren, dat ghy by hun woudet paren,
Om brengen 's levens jeught, in vreught, tot grijse haren,
Wilt wijs'lijck u beraen, 't streckt tot vereeringh // dijn,
En laet haer ongheluck, u tot een leeringh // zijn.
Langs desen wegh men kan, siet, veel verlusting vinden,
Veel lommer hier oock is, met Auras koele winden,
Goet voor den wandelaer, om hem vermaken soet,
Pomona hier oock woont, en Ceres hier oock doet
De Velden eerst al groen, na rijp met aaren blincken,
Den vroyelijcken Godt, ons vroylijck komt beschincken,
Doch met bescheydenheyt, om deugd'lijck zijn verblijdt:
Want gheen Sylenes hier hem droncken na en rijdt.
Men hoort op zijn Ruys-pijp hier Pan ooc lustigh spelen,
De neghen susters oock, al hier met helder kelen,
Ghepaste toonen soet men singhen hooren kan,
Komt sonder toeven al, wilt u vermeyden dan,
Op desen wegh ghebaent, ghemacklijck t' uwer eeren,
U herten (rou en woest) wilt temmen en verheeren,
Laet d' eygenaers van 't woest in 't woeste loopen t' saem,
Komt ghy tot ware deught, om soo door goede faem,
Namaels te komen in de blijd' Elisy velden,
Daer als verwinners ghy, by d' ander vrome helden,
Gherust'lijck leven meught, in weelden, sonder endt.
Geen droefheyt men daer speurt, geen suchten daer ontrent
Noch klagen wert gehoort, men leeft daer heel in vreugden:
Maer niemant daer geraeckt, hy moet voor al in deugden
Betreen den rechten wegh, die naer dit lusthof leyt,
Om als den Veerman komt, ghevonden zijn bereydt,
En varen blijd'lijck med', door helsche vlieten baerlijck,
Al is den wegh niet breet, hy is om gaen niet swaerlijck,
Want hop' u komt te baet, om stercken dijn ghemoedt,
Mercury oock te hulp u komt in teghenspoet,
Geen ding en mach u schaen, waer voor wilt ghi dan duchten?
Wie soud' doch hebben lust, te plucken ydel vruchten?
| |
| |
Als ons werdt aengeboon een heerlijck erf-deel schoon,
Voor jammerlijck verderf, een schoone gulden Kroon,
Het onderscheyt is groot, ten is niet om uytspreken,
Ten magh doch by geen vreught ter weerelt zijn geleken,
Sgelijcx is oock 't verderf, d' welck u hangt over 't hooft,
Niet om afmeten, doch van niemant schier ghelooft,
Elck een hem selven troost, met ydel vreucht voor oogen,
Waer door hem niemant wil na recht noch reden poogen,
En drucken vast in 't hert, 't gheen namaels volghen sal,
Het blijdelijck verblien, oock 't droevigh ongheval,
Dat u noch wort voorseyt, of ghy noch woud' aflaten,
En volghen mijnen raedt, ghedaen tot uwer baten,
Op dat ghy niet en Vraeght te spade naer den wegh,
Met na bedachten rauw ghedencken mijn voorsegh,
In tijts aflaten wilt, dewijl het noch is heden,
Op dat ghy onghetroost, niet spreeckt met droeve reden,
(Als d' ander varen heen strijdbaer, van treuren // vry)
O wee k' heb dit versuymt, doen 't mocht gebeuren // my.
Vraeght naer den wegh.
|
|
Auteursrechtvrij